Brittany zag door een traumatische ervaring als een berg op tegen haar tweede bevalling. Ze schakelde de hulp in van een doula: een begeleidster die achteraf haar grootste steun bleek.
Op mother.ly schrijft de blogger waarom.
Brittany’s eerste bevalling verliep verre van hoe ze het zich had voorgesteld: ze was bang, raakte de controle over haar lichaam kwijt en dacht dat ze doodging. De tweede keer moest en zou anders gaan. En dus schakelde Brittany een doula in. ‘Je kwam halverwege mijn zwangerschap bij ons thuis voor onze eerste ontmoeting’, schrijft de blogger. ‘Ik vertelde je dat ik geen gedetailleerd zwangerschapsplan had, maar dat ik me vooral niet meer zo machteloos wilde voelen. Natuurlijk wist ik dat je dat niet kon garanderen, maar ik zag wel dat je er alles aan zou doen.’
Lees ook
9x bevallingsfoto’s waar je stil van wordt >
Toch leek Brittany’s bevalling opvallend veel op haar eerste. Ze werd opnieuw ingeleid en ook de pijn en de paniek herkende ze weer uit duizenden. ‘De persfase – het moment waar ik het bangst voor was – was langer en inspannender dan ik me ooit had kunnen voorstellen. Na twee uur was ik uitgeput en toen de verpleegster een zuurstofmasker op mijn gezicht plaatste, zag je de paniek in mijn ogen.’ Maar terwijl Brittany bijna de controle verloor, luisterde ze naar haar doula die in haar oor fluisterde: ‘Ik weer dat je het liever anders had gewild. Ik weet dat je je kindje er zachtjes uit wil persen. Maar hij vertelt ons wat hij nodig heeft. Hij zit vast en wil dat je heel hard duwt.’ Ze vervolgde: ‘Ik weet dat je bang en moe bent. Ik weet dat je wil dat dit stopt. Maar je doet het heel goed.’
Bij elk woord voelde Brittany zichzelf krachtiger. En niet veel later lag haar baby gezond en wel op haar borst. ‘Al die tijd dacht ik dat ik een ‘perfecte’ bevalling nodig had om van mijn trauma af te komen, maar in plaats daarvan maakte ik precies hetzelfde mee. Op één belangrijk verschil na: jij. Dankzij jou werd de geboorte van mijn zoon niet overschaduwd door angst, maar door zelfvertrouwen. Dankzij jou voelde ik me verbonden met mijn lichaam.’
Meer persoonlijke verhalen lezen? Volg Kek Mama op Facebook >
Aicha (32) is moeder van twee kinderen en getrouwd met Zakaria. Al negen jaar is ze hecht bevriend met Sharona, ondanks hun totaal verschillende achtergronden. Maar tijdens een kinderfeestje gebeurde er iets wat alles veranderde.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Marijke van groep 4 die ineens een bekende moeder voor haar had zitten.
De opmerking: “Wat ben jij volwassen voor je leeftijd”, klinkt als een onschuldig compliment, bedoeld om een kind te prijzen voor zijn gedrag, verantwoordelijkheidsgevoel of empathie. Maar volgens deze therapeuten kun je die zin beter niet meer zeggen tegen je kind.
Het huisdier van je kind, hun oogappel, hun grootste liefde. En dan gaat ‘ie dood. Shit happens, maar of je kind hier ooit nog overheen komt, is de vraag.
Sanne (37) is getrouwd met Jeroen en samen hebben ze twee kinderen: Noa (6) en Mees (4). Ieder jaar op Koningsdag trekt haar gezin er feestelijk op uit – maar Sanne blijft bewust alleen thuis.
