Beeld: Canva
Drie kinderen in de basisschoolleeftijd, een parttime baan en een moeder in een verzorgingstehuis: soms groeit de zorg Yvette (37) even boven het hoofd. Dus neemt ze één dag per twee weken stiekem tijd voor… zichzelf!
Yvette: “Om de donderdagochtend kus ik mijn man en kinderen gedag, wens ze een fijne dag, en zeg ‘tot vanavond’. Want ze weten niet beter, of ik werk tot half zes. In werkelijkheid zit ik dan aan een wijntje in het café. Of bij een vriendin, of in de sauna.
Toen onze kinderen – nu 9, 7 en 4 – geboren werden, spraken mijn man en ik af dat ik parttime zou gaan werken. Hij verdiende meer dan ik, en mijn baan als administratief medewerker was nu eenmaal makkelijker flexibel in te delen. Wat ik toen niet goed inschatte, is dat de dagen als thuisblijfmoeder zwaarder zijn dan op kantoor. En je hebt geen seconde pauze.
De twee dagen per week in mijn eentje thuis met de kinderen, náást de weekends waarin mijn man meestal op pad is om te fietsen en naar voetbalwedstrijden te gaan, begonnen me zwaar te vallen toen mijn moeder drie jaar geleden hulpbehoevend werd. Ze is jong dementerend en moest naar een verzorgingstehuis. Hoe lief de verpleging daar ook is; ze hebben niet veel tijd voor individuele patiënten. Dus ga ik er sindsdien om de dag langs.
Twee jaar geleden stortte ik in. Mijn man en de rest van mijn omgeving dachten: die Yv heeft het lekker geregeld, met haar drie dagen en werk en vier dagen vrij. Maar in werkelijkheid had ik geen seconde rust. Ik was altijd óf aan het werk, óf aan het zorgen voor de kinderen, en dan reed ik ook nog drie keer per week op en neer naar mijn moeder, dertig kilometer verderop. De momenten waarop ik thuis was, was ik na het huishouden, vaak nog bezig met telefoontjes met artsen en verpleging, en andere regelzaken.
Mijn man begreep niet waar ik nu zo moe van was. Ik had toch vier dagen per week zonder werk? Ik kreeg hem gewoon niet uitgelegd dat juist die de stress veroorzaakten, en dat ik naar mijn werk ging om uit te rusten. Toen ik tijdens een gesprek met mijn werkgever in huilen uitbarstte, zei hij: ‘Waarom minder je niet een dag per maand, en neem je verder zorgverlof op?’ Dat zou me om de week een vrije dag opleveren, die me nauwelijks iets kostte. Bovendien zat er een salarisverhoging aan te komen. Als ik dat thuis niet zou vertellen, zou ik maandelijks nog steeds hetzelfde bedrag in het laatje brengen – en zelfs iets meer.
Sindsdien werk ik om de week alleen op dinsdag en woensdag, en neem ik die donderdagen – de derde opvangdag van mijn kinderen – voor mezelf. Natuurlijk realiseer ik me dat ik het gewoon aan mijn man zou moeten vertellen; hij neemt in de weekends tenslotte zonder enige schroom alle tijd om te ontspannen. Ik heb die ruimte niet, dus verdien ik hem op een andere dag. En wat is in hemelsnaam één dag in de twee weken?
Toch vind ik het wel prima zo. Nu niemand weet dat ik om de week een extra dag vrij ben, hoef ik ook nergens verantwoording over af te leggen. Ik ben gewoon mobiel bereikbaar, dus als er iets met de kinderen is, ben ik beschikbaar. Verder gebruik ik die dagen om helemaal bij te tanken, zodat ik de rest van de tijd volhoud.
Mijn zorgverlof houdt een keer op, dus dan moet ik met de billen bloot. Maar wie dan leeft, wie dan zorgt. Dan kan ik altijd nog tegen mijn man zeggen dat ik die twee extra vrije dagen per maand echt nodig heb. Al zijn de kinderen tegen die tijd groter en zelfstandiger, en heb ik die rust misschien wel helemaal niet meer nodig. Ik heb vriendinnen die stiekem winkelen en de bonnen verstoppen voor hun man, er zijn mensen met affaires. Iedereen heeft zijn geheimpjes, en dit is het mijne. Niemand wordt er slechter van, dus ik kan er prima leven.”
Ook Lisanne heeft een geheim. Ze is er niet trots op dat ze op deze manier haar zwangerschapskilo’s zo snel ben verloren.
We doen het allemaal wel eens: een zak vol cadeautjes met Sinterklaas en iets extra’s met Kerst. Want: kinderen blij, wij blij. Maar té veel cadeautjes geven, kan op de lange termijn nadelen hebben.
Geen zin om voor de hele bubs te cateren of te bemiddelen in politieke discussies: er zijn genoeg redenen om kerst een keertje te ontvluchten. Dat lukt de een beter dan de ander, weet Hester Zitvast. Want niet iedereen is bestand tegen smeekbedes van de familie.
Melissa Pieters (33) is getrouwd met Bilal (34), moeder van drie jonge kinderen (9, 6 en 2), influencer (@melisspieters op Instagram) en een bekeerde moslima. Hoe vliegt zij de decembermaand aan?
Het worden bijzondere feestdagen voor Anne-Marie Rozing en vriendin Laura. Ze vieren voor het eerst kerst met hun zoontje Jules in hun midden. En die knusse kerstdagen gaan niet voorbij zonder leuke tradities. Wij spraken Anne-Marie over de kerstplannen met baby Jules.
Een Huis Vol is terug, dat betekent de hele kerstvakantie weer genieten van de chaos van de families Lopez, Bal, Bakcha en Blom. Vinden we heerlijk, want dan valt ons eigen huishouden opeens wel mee.
De feestperiode is nog maar net begonnen, maar de stapel cadeaus van opa en oma groeit en groeit. Superlief natuurlijk, maar niet altijd nodig. Met deze tips blijft het gezellig en voorkom je dat jouw huis straks lijkt op een speelgoedmuseum.
