Zij runnen het thuisfront zodat hun partner kan shinen. “We hebben er geen seconde gedoe over gehad.”
Marjolein Membre (30) is getrouwd met Danny en is moeder van Vince (6) en Noël (4)
“Mijn man laat geregeld merken hoe fijn hij het vindt dat ik de boel thuis regel zodat hij carrière kan maken: hij belt een paar keer per dag, neemt lekkere dingen voor me mee en verrast me met stedentrips. En hoewel hij lange dagen maakt, zijn de weekenden voor mij en de kinderen en overlaadt hij ons met aandacht.
Natuurlijk krijgt hij dan ook werktelefoontjes – een eigen bedrijf stopt nooit, maar dat deert me niet zo. Alleen tijdens het avondeten vind ik het vervelend. De momenten aan tafel zijn al zo spaarzaam, dus die wil ik koesteren.
Danny heeft altijd al meer dan fulltime gewerkt. Een paar jaar geleden had hij een eigen discotheek en inmiddels is hij mede-eigenaar van het social media platform RUMAG, waarvoor hij vijf dagen per week naar Amsterdam gaat – nogal een afstand, want we wonen in Leeuwarden. In het begin werkte ik ook nog en deed ik de klantenservice van RUMAG vanuit huis. Het was alleen geen doen, met twee kleine kinderen en een bedrijf dat alsmaar groter werd. Meestal begon ik pas met werken als zij in bed lagen en ging ik door tot twee uur ’s nachts.
Op een gegeven moment was ik doodop – zo ging het niet langer. Danny zag dat ook. We besloten dat ik fulltime voor de kinderen zou gaan zorgen. Over die verdeling hebben we geen seconde gedoe gehad. Ik vond het logisch dat Danny bleef werken, hij had immers een bloeiend bedrijf.
Lees ook
‘Ik zegde mijn baan op en koos daarmee voor mijn gezin’ >
Voordat ik moeder werd had ik altijd een plaatje in mijn hoofd van een gezin dat om zes uur ’s avonds aan tafel zat. Ha, dat is niet helemaal gelukt – doordeweeks eet Danny nooit mee en de kinderen liggen al in bed als hij tegen achten thuiskomt. Ik ben het inmiddels gewend, al is het soms frustrerend wanneer hij het zoveelste etentje heeft terwijl ik zestien wassen heb liggen en een maaltijd in elkaar moet draaien. Hebben we heus weleens bonje om gehad, maar gelukkig kunnen we er ook goed over praten. Ik besef dat hij op een rijdende trein zit en hartstikke goed bezig is. Het zou stom zijn als ik dan de moeilijke vrouw ging uithangen.
Mensen veronderstellen vaak dat ik een luizenleven leid omdat ik geen baan heb. Of ze vragen wanneer ik weer ga werken. Ik denk dat veel mensen onderschatten hoe druk het is fulltime te zorgen voor de kinderen, het huishouden, de boodschappen en klusjes in huis. Voorheen wilde ik me verdedigen, nu trek ik me er niks meer van aan. ‘Ja, het is fijn om thuis te zijn met de kinderen’, beaam ik dan. En dat is ook echt zo: ik voel me bevoorrecht dat Danny en ik het zo kunnen organiseren, dat is niet voor iedereen vanzelfsprekend. En ach, mijn eigen carrière komt wel als de kinderen ouder zijn.”
De hele portrettenserie staat in Kek Mama 02-2019.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Spijt van de naam die je je kind besloot te geven, het zal niet veel mensen overkomen. Maar ze zijn er wel. En een van hen is Angela.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
