Beeld: Getty
Schrijver Henk van Straten schreef vandaag een openhartige column op zijn Facebookpagina over intimiteit met zijn zoon.
“Mijn jongste zoon drukt soms mijn hand tegen zijn piemel”, begint Henk van Straten zijn verhaal. “Mijn hand ligt op zijn been, of knie. Eerst klemt hij mijn hand tussen zijn benen, en dan verschuift hij die steeds een beetje, zodat de rug van mijn hand tegen zijn piemel drukt. Hij doet dat achteloos, totaal opgegaan in het tv-programma. Hij vindt het fijn, waarschijnlijk zoals het ook fijn is om te duimen.”
Hoewel Henk van Straten wil dat zijn zoons zich nergens voor hoeven te schamen – niet voor liefde, emoties of intimiteit – trekt hij toch altijd zijn hand terug. “Blijkbaar is er toch gêne; niet bij hem maar bij mij. Ik zie mezelf door de ogen van fictieve anderen en vind het dan toch ineens niet kunnen, een man met zijn hand op het kruis van zijn zoon. Bang voor wat ze zullen denken.”
Henk omschrijft het als een rotgevoel. “In zekere zin wakker ik daarmee ook zijn gêne aan. Door mijn hand weg te halen bij zijn kruis zeg ik tegen hem: daar wil ik je niet aanraken. Mijn affectie kent dus grenzen. Dat is pijnlijk. Een klein kind is je zo dierbaar, en voelt zo als een deel van jezelf – je liefde voor hem is zo onvoorwaardelijk – dat iedere weigering of afwijzing verkeerd voelt.”
Volgens Henk is het gedrag van zijn zoon onschuldig en probeert het jongetje hem in feite zo dicht mogelijk tegen zich aan te drukken. “Hij wil mijn aanwezigheid voelen tot in zijn midden, zijn binnenste, zijn kern. Hij wil met mij versmelten, wellicht. En ik trek me dan terug. Ik zeg: tot hier en niet verder. En zo maak ik een volwassene van hem. Zo wordt hij net als ik. Een begrensd iemand. Een voorwaardelijk mens.”
Het bericht van Henk is inmiddels vele malen geliket. Je kunt de volledige column hier lezen. Wil je je abonneren op de columns van Henk van Straten, klik dan hier.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
Francesca, een van de jonge deelnemers uit het programma Niet Klein Te Krijgen, is overleden. Het verdrietige nieuws werd gedeeld op het Instagramaccount van het programma, bij een foto van Francesca op een skateboard.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Mireille, wiens man een plan heeft waar ze niet achter staat.
“Je krijgt er zoveel voor terug”, zeggen we vaak met sarcasme. Maar voor de gezinnen uit de populaire televisieserie Een Huis Vol klopt die uitspraak eigenlijk best aardig. De kinderbijslag die zij jaarlijks op hun rekening bijgeschreven krijgen is niet mis.
Je kunt nog zo’n perfecte ouder willen zijn, maar uiteindelijk stuntelt iedereen maar wat aan.Toch zijn er een paar basislessen waarvan
