Kimberley Klaver: ‘Ik creëerde een partyscene in huis voor mijn droombevalling’

“Sorry dat ik zo laat ben!” roept Kimberley Klaver als ze de Amsterdamse rooftopbar Mr Porter binnenvalt. “Ik lag echt perfect op schema, totdat…” Totdat het anders liep, vul ik haar aan, want ja, zo gaat dat met kinderen.

Kimberley lacht: “Het is zó fijn dat je mensen met kinderen nooit iets hoeft uit te leggen – je begrijpt elkaar ineens zonder woorden. Ik dacht dat ik alles rondom het moederschap prima begreep, toen mijn vriendin Lauren [Verster, red.] al een kind had en ik nog niet. Maar sinds ik zelf ook moeder ben, is er nog meer verdieping gekomen in onze vriendschap. We doen nu veel met de kindjes, maar we dromen er ook van snel weer eens samen te raven en feesten!”

Debuutroman

Daarover gesproken, in deze bar was een paar dagen eerder de feestelijke lancering van Kimberleys debuutroman Zuid-moeders breken niet, over de moedermaffia in Amsterdam-Zuid. “Het was mijn eerste echte uitje na corona, mijn zwangerschap en bevalling. Eindelijk kon ik iedereen laten zien waarmee ik nou al die tijd bezig was. Ik zit nog helemaal op een high.”

Een plek waar ze sowieso ronddeint, want op het moment van onze ontmoeting is Kim pas zes weken geleden bevallen van zoon Dani. “Gelukkig is hij een relaxte baby. Ik word zo’n drie à vier keer per nacht wakker om hem te voeden, maar dat is te doen. Ik sprokkel overal uurtjes slaap. Daarbij probeer ik keurig na de laatste avondfles zelf ook naar bed te gaan. Een beetje saai wel, dus soms zwicht ik voor een filmpje op de bank met Michel, waarvoor ik een dag later de prijs betaal.”

Bijkomen en genieten

Met peuter Julius, Michels kinderen uit een eerdere relatie (van 10, 7 en 6) én de afronding van haar boek was Kims kraamperiode op z’n zachtst gezegd vrij hectisch. Om bij te komen vertrekt ze binnenkort een maand naar Ibiza met beide kinderen – zonder Michel, want die blijft thuis voor zijn schoolgaande kinderen.

“Hij komt ons zeker opzoeken hoor, maar in principe ben ik alleen met Julius en Dani. De oppas gaat mee zodat ik af en toe kan werken en elke ochtend naar zwemles kan met Julius.” Naar die quality time met haar peuter kijkt Kim enorm uit. “Ik had maar weinig tijd voor hem de laatste maanden. Ik ben een moeder die graag met hem speelt, gek doet, stoeit. Eerst kon dat niet omdat ik hoogzwanger was en nu ligt Dani steeds op mijn borst. Even wachten, nu even niet, misschien straks… Julius gaat er goed mee om, door zijn halfbroers en -zus is hij gewend me te delen. Maar ik vind het naar om mezelf zo vaak nee te horen zeggen.”

“Ik vind het naar om mezelf zo vaak nee te horen zeggen”

Daarbovenop hoort ze van mensen continu dat ze moet genieten van deze tijd, omdat het niet meer terugkomt. “Help! Ik wil mijn tijd met Julius zo bewust mogelijk inplannen door af en toe tijd vrij te maken voor een bijzondere ervaring. Zoals nu die zwemcursus op Ibiza, elke ochtend even ons momentje, met een ijsje of een sapje toe. Daar kijk ik echt naar uit.”

Gas terugnemen

Door het moederschap springt Kim (nog) bewuster met haar tijd om, zo koos ze ervoor om extra lang verlof te nemen voor de bevalling. “Julius kwam al met 35 weken, dus vanuit die gedachte wilde ik voldoende tijd nemen om rustig aan te doen, lekker wandelen met Julius, met koffie en chocomel op het terras.”

Een extra reden hiervoor was een vrij pittig eerste trimester waarin Kim heel vermoeid en misselijk was. “Ik was drie weken zwanger toen we met vrienden en alle kinderen op zomervakantie gingen. Het was heet en druk, maar ik wilde niets laten merken omdat niemand nog wist van mijn zwangerschap. Dus ging ik ‘gewoon’ paragliden met mijn bonuszoons en zat ik er ’s avonds uitgeblust bij terwijl iedereen gezellig een wijntje dronk. Ik wilde niet afhaken.”

Daarvan kwam ze later in het trimester terug. “Ik werd niet bepaald een leuker mens van die hormonen, zeker niet tegen Michel. Totdat ik dacht: deze persoon wil ik niet zijn, ik móét gas terugnemen. Juist die vermoeidheid hielp me voor mezelf te kiezen. Tijdens de zwangerschap van Julius ‘moest’ ik van mezelf naar die verjaardag of naar dat feestje, omdat ik een leuke vrouw wilde zijn. Nu besloot ik het anders doen: ik wilde in mezelf investeren en zo ook in mijn geduld naar mijn man en dierbaren. Per direct nam ik meer rust, ging lezen, mediteren, en creëerde tijd voor mezelf.”

Mee in de flow

Het feit dat Dani nu zo meegaat in de flow, komt volgens Kim omdat zij in het derde trimester bewust met kind en zwangerschap bezig was. “Mijn eigen ontspanning zorgde ervoor dat Dani in de buik al een andere, rustigere energie had dan Julius. Hij ‘was’ er eigenlijk al een beetje. Die overgang naar het moment dat hij echt geboren werd ging zowel mentaal als fysiek ook best wel smooth.”

Lees ook – Kimberley Klaver over haar bevalplan: ‘Ik wil dansen en mediteren, zonder pijnbestrijding’ >

Het waren Dani’s halfbroers die bij 39 weken en zes dagen de boel graag wilden versnellen. “Michel en ik wilden dat zijn kinderen bij de geboorte waren, maar omdat ze een dag later naar hun moeder vertrokken, werden ze ongeduldig. Twee uur na hun smeekbedes begon het. Het was zaterdagavond, we keken met z’n allen James Bond en terwijl iedereen popcorn at, zat ik op een skippybal weeën op te vangen en legde uit wat er met me gebeurde.

“Serene muziek, kaarslicht, iedereen bij elkaar, het was echt een droombevalling”

Toen de weeën heftiger werden, gingen de twee jongsten naar bed. Michel pompte het bad op, ik zette feelgood-muziek op en stak kaarsen aan en creëerde zo mijn eigen partyscene. Samen met Michels oudste zoon danste ik door de weeën heen – de ultieme manier om het gelukshormoon endorfine aan te maken. Ik maakte er een feestje van. Totdat ik helemaal in mezelf keerde. Met het persen moest ik alles geven, het feit ik zelf Dani’s hoofdje voelde gaf ongekend veel motivatie. Julius sliep overal doorheen, maar Michels kinderen werden wakker van het geluid en wachtten geduldig op de gang. Toen Dani net een seconde op mijn borst lag, mochten ze naar binnen. Het was zo’n bijzonder moment, met serene muziek, kaarslicht, iedereen bij elkaar, het was echt een droombevalling.”

Samengesteld gezin

En zo dijt het samengestelde gezin langzaam uit. De wens voor een tweede was er al direct na de geboorte van Julius, lacht Kim. “Ik wist meteen dat ik graag nog een keer zwanger wilde zijn; een kind krijgen is het mooiste wat ik ooit heb meegemaakt. Maar we gunden Julius ook graag een broertje of een zusje dat blijft als de anderen om de week naar hun moeder gaan. Want ik zie Julius elke week denken: waar zijn ze nou? Ik mis ze ook als ze er niet zijn. Ik mag dan wel niet hun moeder zijn, zij waren wel de eerste kinderen in mijn leven. Overigens bemoei ik me niet met hun opvoeding, zoals schoolkeuze of andere grote dingen, dat is iets tussen vader en moeder. Ik ben er hooguit voor advies. We zijn wel echt een gezin en het gaat allemaal heel natuurlijk.”

Het zijn hooguit buitenstaanders die nare dingen over het gezin roepen, legt Kim uit. “Sommige mensen hebben blijkbaar toch graag een ‘mening’ over samengestelde gezinnen”, verwijzend naar de roddels waarmee Kim in het verleden te maken kreeg. “Allemaal verzonnen. Roddels. Online gezeik. Maar pijn deed het wel. Ik ben natuurlijk niet van steen.”

“Pijn deden die roddels wel, ik ben natuurlijk niet van steen”

Inmiddels maakt ze zich er niet meer druk om. “Michel en ik zijn nu twee kids en een huwelijk verder, mensen kunnen er nog steeds over zeiken maar wij hebben ons hart gevolgd en zijn dolgelukkig. I just don’t care anymore. Ik vind het belangrijk dat mijn gezin, mijn familie, schoonfamilie, mijn vrienden mij een leuk en goed mens vinden. En ik mag mijn handen dichtknijpen met twee gezonde kinderen, dan ga ik toch geen energie steken in Pietje Puk die per se iets naars over me wil zeggen? Laat lekker gaan, dat zou iedereen moeten doen, fuck al die vooroordelen – daarover gaat mijn boek ook. Echt, die instelling is heel bevrijdend.”

Het hele interview staat in Kek Mama 06-2022.

Meer Kek Mama? Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >