Dat je eerste baby besloot om zichzelf na vier dagen weeën maar eens aan de wereld te laten zien, wil (gelukkig) niet zeggen dat dit bij je tweede kind ook zo gaat. Lees de verhalen van deze zeven moeders maar.
“Mijn tweede en derde kind werden thuis geboren en dat was zo fijn. Al denk ik niet dat ik dit de eerste keer ook had gewild: doordat ik niet wist hoe mijn lichaam zou reageren tijdens de bevalling, voelde ik me toen meer op mijn gemak in het ziekenhuis.”
“Mijn eerste bevalling was een geplande keizersnede omdat mijn kind in stuitligging lag. Mijn tweede bevalling duurde 61(!) uur – ik heb bijna vier uur moeten persen.”
“Tijdens de bevalling van mijn eerste dochter heb ik 37 uur lang pijn gehad. De geboorte van mijn tweede kind was prachtig. In iets meer dan drie uur kwam ze ter wereld, en mijn oudste kind was erbij.”
Lees ook
Geestige Facebookpost: zo gaat een bevalling er écht aan toe >
“Ons eerste kindje verloren we na twintig weken zwangerschap. Het was een intens heftige ervaring, maar het ziekenhuis en het personeel waren fantastisch. We kregen alle tijd om te rouwen, foto’s te maken en bij onze dochter te zijn. Een paar jaar later werd ik zwanger van onze tweeling. Ik was als de dood om te bevallen door alles wat we hadden meegemaakt. Gelukkig kwamen mijn twee kinderen tijdens een geplande keizersnede gezond ter wereld.”
“Tijdens mijn eerste bevalling deed ik vooral wat de verloskundige van mij vroeg – ik wist immers niet beter. Bij mijn tweede bevalling luisterde ik beter naar mijn eigen lichaam. Hierdoor was ik niet uitgescheurd en herstelde ik veel sneller.”
“Bij ons eerste kind braken mijn vliezen midden in de nacht. Ik kreeg een ruggenprik en voelde werkelijk niets: tussen de weeën door maakten mijn man en ik nog grapjes. Na vier minuten persen was onze dochter er al. Tijdens mijn tweede bevalling kreeg ik ook een ruggenprik, maar die werkte niet goed. Hierdoor voelde ik wel pijn, maar toegegeven: het was niet ondragelijk.”
Meer persoonlijke verhalen lezen? Volg Kek Mama op Facebook >
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
