Beeld : Canva Pro
De nachtmerrie van elke moeder: je raakt je kind kwijt. Het ene moment is ‘ie er nog, je knippert, en poef. Weg. Het overkwam ook Janna. Zij dacht dat haar dochter was ontvoerd.
Janna (41), samen met Nick (40), moeder van vier kinderen: “Onze laatste, de dochter na drie jongens, wat een zegen. Ik ben even dol op mijn jongens, hoor, begrijp me niet verkeerd. Maar ik wilde zo graag ook een dochter. Drie jaar geleden was ze daar eindelijk: Luna.
Wat ik totaal niet zag aankomen, was dat ik van een relaxte, onbezorgde moeder ineens volledig omsloeg naar een overbezorgde helicopter mom. Bij mijn zoons heb ik dat nooit gehad, ook niet toen ze baby’s waren. Ze waren stoer en ik had er vertrouwen in dat zij het wel gingen redden, linksom of rechtsom. Bij een dochter werkt dat schijnbaar anders. De wereld zit ineens vol met gevaren, die ik bij de jongens niet zag. Ze is zo klein en mooi en poppig. Hoe gaat ze zich staande houden in deze grote boze wereld, met haar grote bruine ogen en blonde haartjes? Ik maak me zoveel zorgen om haar, eigenlijk constant.
En op een dag kwam een van mijn grootste angsten uit: ik was haar kwijt. Als een havik houd ik haar in de gaten, non stop, altijd en overal. En toch ontglipte ze me ineens. Het ene moment was ze nog gewoon in de speeltuin, het volgende moment zag ik haar niet meer. We waren een weekendje weg, in een stad met heel. veel. water. Mijn man en de oudste waren boodschappen doen, ik was in de speeltuin met de andere drie.
Heel even kon ik mezelf kalm houden, ik zocht overal, achter, onder, tussen. Toen ze echt niet meer in de speeltuin bleek te zijn, was die kalmte direct weg en was ik volledig in paniek. Meteen begon ik als een bezetene rond te rennen, schreeuwde haar naam en begon ook meteen hysterisch te huilen. Ik vergat bijna mijn twee andere kinderen mee te nemen uit de speeltuin, zo erg was het.
Ze was verdronken. Of iemand had haar meegenomen. Het kon niet anders. Ze liep nooit weg! Iemand had haar ontvoerd, ik wist het zeker. Ik liet voorbijgangers een foto van haar zien, hadden zij haar gezien? Niemand wist het, maar gelukkig wilden een paar mensen me helpen met zoeken. Ik bleef haar naam maar schreeuwen. Ik belde mijn man in paniek op dat hij meteen terug moest komen, omdat Luna was ontvoerd. Die schrok zich natuurlijk kapot en was achteraf best boos dat ik dit zo had gezegd, in plaats van dat ik haar kwijt was. Daar zit nogal een verschil in. Hij dacht dat ik haar letterlijk door mannen een auto ingesleurd had zien worden of zoiets. Oeps.
Opeens zagen we haar, aan de hand van een mevrouw. Doodkalm, vrolijk, niks aan de hand, wandelden ze naar ons toe. Luna. Ongedeerd. Niet eens in tranen. Ik daarentegen wél. Ze was achter mensen met een hondje meegelopen. Deze mensen hadden na een tijdje wel door dat het niet helemaal klopte dat zo’n jong kind alleen door de stad liep, en hadden haar gevraagd waar haar ouders waren. ‘In de speeltuin.’ Daar had de vrouw natuurlijk niet zoveel aan, maar ‘gelukkig’ hoorde ze mij al van verre weg hysterisch schreeuwen, zo wist ze me te vinden. Het hele voorval had nog geen tien minuten geduurd, maar ik ga er wel tien jaar eerder door dood.”
Wat als je kind je kwijtraakt in een winkel, maar ze je voornaam niet weet en de winkelmedewerker niet gelooft dat jij haar moeder bent? Het overkwam Paulien, je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Waarom jouw ‘moeilijke’ kind weleens hoogbegaafd kan zijn? Tekenen van hoogbegaafdheid zijn namelijk niet zo herkenbaar als je in eerste instantie zou denken.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Cara (34) geeft les aan groep 1/2.
Opvang of een gastouder voor je kind, het kan nogal een struggle zijn en daarmee dus ook ontzettend stressvol. Zo ook voor Jill. Want wat als je gewoon moet werken, maar je kunt je kinderen nergens onderbrengen?
Ah, kinderen. Wanneer ze een gigantische flapuit de wereld in gooien en jij met het schaamrood op je kaken de schade probeert te verminderen.
Als werk onverwacht roet in het ouderschap gooit, moet je soms creatief zijn. Zo ook Carolien, die last-minute een oppas moest regelen voor haar dochter Saartje. Haar vriendin Melia bood hulp aan — met als resultaat een middag die niemand snel zou vergeten.
