Met vier kinderen heeft blogger Rachel Garlinghouse haar handen vol. Om ook nog wat tijd voor zichzelf te hebben, huurt ze elke week een oppas in. En daar voelt ze zich totaal niet schuldig over.
Lees verder onder de advertentie
‘Sommigen noemen het lui, anderen denken misschien dat het genotzuchtig is. Maar voor mij is het gewoon slim’, schrijft ze op Scary Mommy.
Eén prioriteit
Als haar twee oudsten op school zitten en haar jongste een dutje doet, stuurt Rachel haar vijf jaar oude zoon naar de opvang. “Zo kan ik een aflevering van The View kijken zonder dat ik één van mijn kinderen moet helpen met afvegen. En mijn lunch van gegrilde kaas met spruitjes opeten als deze nog heet is.” Maar ze belt ook wel eens een vriendin of leest een goed boek. “Wat ik niet doe?’, vervolgt Rachel, ‘afwassen, wasgoed sorteren, rekeningen betalen en lunchpakketten maken. Ik heb maar één prioriteit: doen wat ik wil, wanneer ik het wil, hoe ik het wil en er zonder schuldgevoel van genieten.”
In twaalf jaar tijd werd Rachel twee keer ziek: eerst was het kantje boord omdat haar bloedsuikerspiegel veel te hoog was en vorig jaar kreeg ze borstkanker. Ze overleefde, maar beide situaties waren traumatisch voor haar. “Ik heb veel tijd gehad om na te denken”, legt ze uit. “Soms vroeg ik me af: is het belachelijk dat ik een oppas wil voor mijn kinderen? Anderen worstelen om de eindjes aan elkaar te knopen en ik geef geld uit aan een babysit terwijl mijn kind gewoon bij mij thuis zou kunnen zijn.” Luieren is niet iets waar ze recht op heeft, vindt Rachel. “Het is iets dat ik wil en vooral iets dat ik echt nodig heb. Ik moet een paar uur per week relaxen om de boel thuis draaiende te kunnen houden.” En dat is niets om je schuldig over te voelen, vervolgt ze: “Ik doe elke dag mijn best om voor vier kinderen te zorgen en ben een verdomd goede echtgenote. Misschien is dat wel de definitie van de sterkste vrouwen? Degenen die weten wat ze nodig hebben en die verantwoordelijkheid nemen om dat uit te voeren.”
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week vraagt Mariët (34) zich af of het online verlanglijstje voor haar dochter eigenlijk wel zin heeft.
Sinterklaas is een gezellig kinderfeest, maar kan ook voor veel spanning zorgen. Bij Jikke (34) thuis zorgde de sinterklaassurprises dit jaar voor een portie kinderlijke wraak.