Halfbroer- of zus, stiefkind, bonusdochter- of zoon: zoveel mensen, zoveel benamingen. Volgens blogger Raschael Ash moet je als gezin kiezen waar je je allemaal prettig bij voelt. ‘Maar bij ons thuis gebruiken we nooit de term ‘half’ of ‘stief’.’
Lees verder onder de advertentie
Geen onderscheid
De één noemt de kinderen van haar partner stiefkinderen, de ander heeft het over haar bonuskinderen. Weer een ander houdt het gewoon bij ‘dochter’ of ‘zoon’ of de voornaam. Volgens Raschael, die zelf een gemengd gezin heeft, is het allemaal prima. ‘Iedereen moet kiezen waar hij zich prettig bij voelt. Maar in ons gezin is er één term die we nooit gebruiken: half of stief.’ Raschael legt op haar blog uit dat er geen onderscheid wordt gemaakt in broers en zussen, ongeacht wie de biologische ouders zijn. ‘Technisch gezien zijn onze kinderen halfbroers- en zussen, maar ze voelen 100% eigen vanwege de liefde die ze delen en hun band die met de dag hechter wordt.’
De kinderen van Raschael en die van haar partner noemen elkaar dan ook gewoon ‘broer’ en ‘zus’. ‘Ze voetballen met elkaar en kijken ernaar uit als de ander thuiskomt’, legt ze uit. Raschael begrijpt heel goed dat dit niet het geval is bij elk gezin. Als geen ander weet ze dat het hebben van een gemengd gezin uitdagingen met zich meebrengt. ‘Er staan veel emoties op het spel en ondanks goede bedoelingen, botsen we als ouders soms en maken we fouten – ook wij.’
Lees verder onder de advertentie
Desondanks is ze trots op haarzelf, haar partner en de ex-partners. ‘Wij allemaal, de biologische ouders en de stiefouders, zijn erin geslaagd om onze kinderen en hun gevoelens op de eerste plek te zetten’. Het logische gevolg is volgens Raschael dat de kinderen dat gedrag kopiëren en elkaar ook op dezelfde manier behandelen. ‘Ze zien elkaar als volle broer en zus. Net als dat wij geen onderscheid maken. Want uiteindelijk doet dat er ook niet toe – half- of stief, iedereen is familie.’
Soms voelt het moederschap een beetje alsof je een volle inbox probeert leeg te werken terwijl er continu nieuwe mails binnenploppen. Werk, partner, boodschappen, administratie, vriendinnen die je alweer veel te lang niet hebt gezien… en oh ja, die kinderen die ook nog aandacht, hulp met huiswerk en een fatsoenlijke maaltijd willen. Geen wonder dat […]
Iedere moeder kent ‘m: die ene vader op het schoolplein die áltijd een grap paraat heeft, met iedereen een praatje maakt en stiekem misschien bijna een beetje té charmant is. Is het toeval? Nee hoor, de sterren hebben er een handje in.
Soms gebeuren er dingen die je nooit verwacht… zoals bevallen tussen de frietjes en milkshakes. Voor Alyce Rotunda uit Michigan werd dit werkelijkheid toen haar vierde kindje besloot niet te wachten tot het ziekenhuis. Haar dochtertje Matilda (inmiddels liefkozend McTilly genoemd) maakte haar entree op een parkeerplaats van McDonald’s, vertelt ze aan TODAY.
Onze dochters grootbrengen die lekker in haar vel zit en stevig in haar schoenen staat: dat is wat we allemaal willen, toch? Alleen… de meeste van ons hebben zelf niet zo’n moeder gehad die met zelfvertrouwen in de spiegel keek en zei: “Yes, dit ben ik – vanbinnen én -buiten prachtig.”
Of je nu alweer bijna een week de schoolbammetjes zit te smeren (Zuid), al dan niet reikhalzend uitkijkt naar aankomende maandag (Midden) of nog even vakantie hebt (Noord): die zes weken durende zomervakantie is voor – bijna- iedereen voorbij. En ieder jaar is het weer de vraag: was het te lang?