Sara van Gorp is moeder van zoons Ko (8) en Toon (3) en hoofdredacteur van Kek Mama.
Sta ik ’s ochtends om half zeven pastasaus te fabrieken. Ik lijk wel zot, tussen het smeren van de schoolboterhammen door. Intussen heeft Toon een fit omdat ik z’n peperkoek doormidden heb gesneden. Een waar koningsdrama in drie delen. Maar: die pastasaus moet er komen, alles om de avondspits van de drukke dinsdag te overleven. Dan scheur ik van werk naar crèche en opvang. Knoflook snijden bij thuiskomst is dan een no go.
Sinds de scheiding is het hollen of stilstaan. De dagen dat Ko en Toon er zijn, is het ’s ochtends en ’s avonds dubbel spitsuur. De andere helft van de week is het oorverdovend stil. Als ik de deur uitstap om naar mijn werk te gaan, lijkt het of ik van alles vergeet. Schooltassen, snotneuzen, zomerjassen.
Vorige week liet ik in alle vroegte mijn sleutel binnenin de deur zitten. Hele dag chaos. Sleutelmaker kwam voor een duizelingwekkend bedrag de boel openbreken en repareren en ’s avonds was ik op de valreep pas om half zeven bij de crèche. Dan maar alles anders en naar de pizzeria om de hoek.
Nou had ik uit eten met de junioren afgezworen wegens rollen over de grond, gillen tot andere gasten hun hoofd omdraaien en sowieso amper drie happen eten. En toen. Toen zaten ze oergezellig te kletsen en bso– en crèchetekeningen van elkaar te bewonderen. Ze knabbelden olijven, zaten (jawel) op hun stoel en aten alles op. Ook Toon. Een medegast die in haar eentje zat te eten, kwam bij vertrek even zeggen hoe voorbeeldig ze Ko en Toon vond. Haar kinderen waren drie en vijf en ik kon haar melden: I’ve been there en het wordt dus beter.
Spitsuur getackeld. En de pizza was nog voorgesneden ook.
In Kek Mama 06-2018 lees je over het spitsuur van andere moeders (én vaders) en hoe ze er af en toe onderuit proberen te komen. Het nummer koop je hier.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Ouderschap is prachtig, maar soms ook doodvermoeiend. Gelukkig kunnen we leren van hoe ze het in Mozambique, Brazilië, Singapore en Maleisië aanpakken. Daar draait opvoeden minder om alles alleen doen en meer om samen dragen. En dat maakt het niet alleen lichter, maar ook leuker.
