
Even eerlijk: dit aantal kinderen blijkt het zwaarst (zeggen experts én moeders)
Sommige ouders lijken het moeilijk te hebben met één kind, terwijl andere een tweede of derde erbij juist veel pittiger vinden. Hoe werkt dat nou?
Je kleine spruit met een rugzak die half zo groot is als z’n lijfje de school zien binnenstappen, is een moment waar je hart van overstroomt. Trots, ontroering, lichte paniek: alles tegelijk. En terwijl jij nog met een brok in je keel bij het hek staat, huppelt je kind vrolijk naar binnen zonder ook maar één keer om te kijken.
Welkom in de wondere wereld van de basisschooljaren. De eerste weken van school zijn vaak spannender voor de ouders dan voor de kinderen. Want geef toe: jij zit in die ouder-WhatsAppgroep met dezelfde vragen als iedereen. “Vertelde iemand wát ze vandaag hebben gedaan? Moet ik de sokken labelen? Eten ze überhaupt iets?”
Rustig maar, zegt leraar Bobby Seagull (ja, echt z’n naam), die al meer dan tien jaar in het onderwijs werkt. Hij deelt met Stylist wat alle leerkrachten ouders graag zouden willen vertellen.
Sommige kinderen hebben meteen hun mini-bestie, anderen kijken liever eerst de kat uit de boom. Leraren letten daar écht op. Soms vraagt een juf bewust een ander kind om er eentje bij te halen: win-win, want beide voelen zich gezien. En ja, er wordt op gelet dat niemand alleen staat bij de zandbak.
Die “niks” betekent meestal: ik heb zóveel gedaan dat ik niet weet waar ik moet beginnen. Vraag liever iets concreets: “Was het een leuke dag? Of meh?” Grote kans dat er dan wél iets loskomt.
Verloren spullen zijn een van de natuurwetten van de basisschool. Trui, broodtrommel, gymtas: ze verdwijnen. En duiken weken later op bij een ander kind. Permanent marker = je beste vriend. Of van die leuke stickers met voor- en achternaam.
In het begin doen ze nog wat onwennig, maar tegen het einde van het jaar zijn ze mini-klonen van hun leerkracht. En geloof me, aan het eind van het schooljaar breekt hun hart (en dat van jou) bij het afscheid.
Vriendschappen veranderen, zeker op jonge leeftijd. Wat jij kunt doen? Vraag jezelf af: wil je kind geknuffeld, gehoord of geholpen worden? Soms is een knuffel genoeg, soms willen ze gewoon even mopperen. En soms moet je samen een plan maken om het goed te maken.
Ze leren echt wel lezen, rekenen en hun naam schrijven. Er is géén prijs voor “eerste kind dat een perfecte letter A schrijft”. Laat ze ontdekken, spelen, leren met plezier, dáár draait school om.
Op de basisschool draait vooral om één ding: leren leuk maken. Als kinderen ontdekken dat kennis delen en nieuwe dingen leren leuk is, zijn ze goed voorbereid op hun hele schoolcarrière. Een dag waarop ze plezier hebben in leren, is een dag waarop ze groeien – ook al lijkt het soms maar klein. Dus als je kind thuiskomt met glitters in het haar, zand in de schoenen en een verhaal over letters en pannenkoeken in dezelfde zin: missie geslaagd.
Loslaten is moeilijk, we weten het. Maar elke keer dat je kind zelf het schoolplein oploopt, groeit het een beetje. En echt, leraren bijten niet – stap gerust even op ze af als je iets wilt bespreken.
Echt waar: stap gerust even op de juf of meester af. Ze willen dat het goed gaat met jouw kind, maar ze kunnen geen gedachten lezen. Ziet je kind er moe uit, is er thuis iets aan de hand of maak jij je gewoon zorgen? Zeg het. Een kort praatje kan veel misverstanden voorkomen. Leerkrachten waarderen dat meer dan je denkt.
Moraal van het verhaal: het komt goed. Probeer er ook van te genieten, want jouw kind gaat dat ook doen!
De zoon van Elsemieke gaat sinds kort naar de basisschool, waar hij les krijgt van een stagiaire. Hij vroeg zich af waarom zij wel naar school moest, en papa’s en mama’s niet naar school moeten om te leren hoe je voor kindjes moet zorgen. Je leest hier hoe Elsemieke reageerde.
Bron: Stylist
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!