Beeld: Shutterstock
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke dinsdag vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Marijn (33) is getrouwd met Duco (40) en moeder van Roos (5), Benthe (4) en Anne-Mirthe (2).
“De pup en onze dochter arriveerden bijna tegelijkertijd. Het was niet helemaal de planning om aan een hond te beginnen terwijl ons eerste kind zich bijna aandiende; het zou twee baby’s tegelijk betekenen. Maar Harvey was net gedumpt door het gezin dat hem had geadopteerd uit Portugal en had onmiddellijk een baasje nodig, en mijn man Duco en ik vielen als een blok voor hem. Dan gingen we de chaos wel in één keer aan, besloten we. Als we toch slapeloze nachten zouden krijgen, kon Duco tijdens de nachtvoedingen net zo goed een plasrondje lopen met de pup.
Harvey is inmiddels een volwassen reu en de steun en toeverlaat van ons gezin, dat vijf jaar na de geboorte van onze eerste dochter inmiddels uit vijf bestaat. Hij troost de kinderen bij tranen, zorgt voor vrolijkheid als we met het gezin in de weekends met hem dollen op het strand, hij brengt rust wanneer de gezinshectiek de pan uitrijst. Maar nu is Roos, de oudste, al bijna een jaar aanhoudend ziek. Testen wezen onlangs uit wat we stiekem al vreesden: ze is allergisch voor honden.
Lees ook – ‘Hoe geef ik mijn zoon verantwoordelijkheid voor zijn huisdier?’ >
De kinderarts is stellig: haar allergie is niet zo hevig dat we Harvey weg moeten doen. Met medicatie zijn haar snotneuzen, benauwdheid en jeuk goed onder controle te houden. Een pak van ons hart, maar helemaal goed voel ik me er ook niet bij. Want mijn dochter permanent medicatie geven voor een allergie die misschien minder opspeelt als Harvey niet meer bij ons woont, voelt een beetje dubbel.
“Harvey wegdoen zou de harten breken van ons alle vijf”
Ze is ook allergisch voor huisstofmijt, veel erger dan voor de hond, en die mijten krijgen we het huis niet uit, zegt Duco. De medicatie heeft ze dus toch wel nodig. En zelf weet ik ook wel dat Harvey wegdoen het ene probleem vervangt met het andere: want het zou de harten breken van ons alle vijf. Als de arts zegt dat het verantwoord is om hem te houden, zal het wel kloppen. Maar een duiveltje op mijn schouder roept dat ik mijn kind hiermee bewust klachten laat houden. Het is kiezen tussen twee kwaden, waar doen we goed aan?” Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Denk je iets liefs te doen, is je schoonmoeder er al een heel jaar boos om. Annet can’t win.
Elke generatie moeders denkt stiekem dat zij het echt anders doet dan de vorige. En dat klopt ook best. Waar oma nog geloofde in “niet lullen maar poetsen”, en onze eigen ouders ineens álles gingen overanalyseren, blijken Gen Z-ouders hun eigen route te kiezen.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Ben je uitgerekend in december? Wat is dan mooier dan een naam die perfect past bij deze gezellige feestmaand?
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
