Beeld: Shutterstock
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke dinsdag vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Marijn (33) is getrouwd met Duco (40) en moeder van Roos (5), Benthe (4) en Anne-Mirthe (2).
“De pup en onze dochter arriveerden bijna tegelijkertijd. Het was niet helemaal de planning om aan een hond te beginnen terwijl ons eerste kind zich bijna aandiende; het zou twee baby’s tegelijk betekenen. Maar Harvey was net gedumpt door het gezin dat hem had geadopteerd uit Portugal en had onmiddellijk een baasje nodig, en mijn man Duco en ik vielen als een blok voor hem. Dan gingen we de chaos wel in één keer aan, besloten we. Als we toch slapeloze nachten zouden krijgen, kon Duco tijdens de nachtvoedingen net zo goed een plasrondje lopen met de pup.
Harvey is inmiddels een volwassen reu en de steun en toeverlaat van ons gezin, dat vijf jaar na de geboorte van onze eerste dochter inmiddels uit vijf bestaat. Hij troost de kinderen bij tranen, zorgt voor vrolijkheid als we met het gezin in de weekends met hem dollen op het strand, hij brengt rust wanneer de gezinshectiek de pan uitrijst. Maar nu is Roos, de oudste, al bijna een jaar aanhoudend ziek. Testen wezen onlangs uit wat we stiekem al vreesden: ze is allergisch voor honden.
Lees ook – ‘Hoe geef ik mijn zoon verantwoordelijkheid voor zijn huisdier?’ >
De kinderarts is stellig: haar allergie is niet zo hevig dat we Harvey weg moeten doen. Met medicatie zijn haar snotneuzen, benauwdheid en jeuk goed onder controle te houden. Een pak van ons hart, maar helemaal goed voel ik me er ook niet bij. Want mijn dochter permanent medicatie geven voor een allergie die misschien minder opspeelt als Harvey niet meer bij ons woont, voelt een beetje dubbel.
“Harvey wegdoen zou de harten breken van ons alle vijf”
Ze is ook allergisch voor huisstofmijt, veel erger dan voor de hond, en die mijten krijgen we het huis niet uit, zegt Duco. De medicatie heeft ze dus toch wel nodig. En zelf weet ik ook wel dat Harvey wegdoen het ene probleem vervangt met het andere: want het zou de harten breken van ons alle vijf. Als de arts zegt dat het verantwoord is om hem te houden, zal het wel kloppen. Maar een duiveltje op mijn schouder roept dat ik mijn kind hiermee bewust klachten laat houden. Het is kiezen tussen twee kwaden, waar doen we goed aan?” Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
