Toen een klasgenootje van Sofia (6) besloot om op zoete wijze wraak te nemen via haar vriendinnenboekje, liet haar moeder Sara er geen gras over groeien: ze snelde met een stevig zeil richting school om verhaal te halen bij het jonge ettertje.
Sara (42), moeder van Sofia (6):
“Dolgelukkig was Sofia met haar nieuwe vriendenboekje. Zorgvuldig stopte ze het in haar schooltas en zag erop toe dat iedereen het netjes hield. Maar op een dag kreeg ik een berichtje van de juf: ‘Er is iets gebeurd met het vriendenboekje van Sofia. Het is uitgepraat, maar dan weet je ervan.’
Toen ik Sofia die middag ophaalde, schrok ik me kapot: het boekje was aan de voor- en achterkant bekrast met zwarte merkstift en toen ik het opensloeg, zag ik dat niet alleen Sofia’s foto, maar ook de foto’s en tekstjes van haar beste vriendinnetjes bekrast waren. De tranen sprongen me in de ogen, Sofia begon ook te huilen. Ik geef niet zoveel om spullen en dat leer ik Sofia ook, maar dit boekje had veel emotionele waarde.
Waar ik nooit naar de leerkracht of andere ouder stap om verhaal te halen, stond ik nu de volgende dag als eerste op het schoolplein. Uitgepraat?! Spoorde dit kind wel helemaal? En waar waren de ouders?
De juf stamelde dat het toch was opgelost, ik legde op een toon die ik niet van mezelf ken uit dat dit kind moedwillig iets kapot had gemaakt waar mijn dochter zo gelukkig mee was en dat het feit dat ze Sofia’s beste vriendinnetjes had bekrast toch op z’n minst iets moest betekenen. Daar gaf de juf me wel gelijk in en jawel, na een gesprek met het kind bleek dat ze Sofia had willen straffen dat ze niet met haar had gespeeld. Echt, ik sta bekend als de vredesduif, maar ik had haar toen iets aan kunnen doen.
De moeder van het meisje heb ik gevraagd wat ze dacht hieraan te gaan doen. Niets, zo bleek, want: die dingen gebeuren. Toen ik dat ’s avonds aan mijn man vertelde, inclusief mijn woede, keek hij me aan alsof ik een vreemde was. ‘Eh… we hebben het nog steeds over een vríendenboekje?’”
Het vriendinnetje van Monieks dochter vernielde geen vriendinnenboekje, maar de witte muur bij haar thuis. Je leest het hier.
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
De zoon van Annelies is het type kind waarvan je blijft zeggen: ‘het is me er eentje’. Bram vreet van alles uit, maar nooit écht vervelend. En hij ziet er zo schattig uit, met die grote blauwe ogen en die blonde krullen.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?
Er zijn van die kledingstukken die je aantrekt en meteen denkt: ja hoor, dit wordt mijn nieuwe uniform voor de rest van de winter. Nou, de coltrui van HEMA hoort absoluut in die categorie.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Mireille, wiens man een plan heeft waar ze niet achter staat.
