Toen een klasgenootje van Sofia (6) besloot om op zoete wijze wraak te nemen via haar vriendinnenboekje, liet haar moeder Sara er geen gras over groeien: ze snelde met een stevig zeil richting school om verhaal te halen bij het jonge ettertje.
Sara (42), moeder van Sofia (6):
“Dolgelukkig was Sofia met haar nieuwe vriendenboekje. Zorgvuldig stopte ze het in haar schooltas en zag erop toe dat iedereen het netjes hield. Maar op een dag kreeg ik een berichtje van de juf: ‘Er is iets gebeurd met het vriendenboekje van Sofia. Het is uitgepraat, maar dan weet je ervan.’
Toen ik Sofia die middag ophaalde, schrok ik me kapot: het boekje was aan de voor- en achterkant bekrast met zwarte merkstift en toen ik het opensloeg, zag ik dat niet alleen Sofia’s foto, maar ook de foto’s en tekstjes van haar beste vriendinnetjes bekrast waren. De tranen sprongen me in de ogen, Sofia begon ook te huilen. Ik geef niet zoveel om spullen en dat leer ik Sofia ook, maar dit boekje had veel emotionele waarde.
Waar ik nooit naar de leerkracht of andere ouder stap om verhaal te halen, stond ik nu de volgende dag als eerste op het schoolplein. Uitgepraat?! Spoorde dit kind wel helemaal? En waar waren de ouders?
De juf stamelde dat het toch was opgelost, ik legde op een toon die ik niet van mezelf ken uit dat dit kind moedwillig iets kapot had gemaakt waar mijn dochter zo gelukkig mee was en dat het feit dat ze Sofia’s beste vriendinnetjes had bekrast toch op z’n minst iets moest betekenen. Daar gaf de juf me wel gelijk in en jawel, na een gesprek met het kind bleek dat ze Sofia had willen straffen dat ze niet met haar had gespeeld. Echt, ik sta bekend als de vredesduif, maar ik had haar toen iets aan kunnen doen.
De moeder van het meisje heb ik gevraagd wat ze dacht hieraan te gaan doen. Niets, zo bleek, want: die dingen gebeuren. Toen ik dat ’s avonds aan mijn man vertelde, inclusief mijn woede, keek hij me aan alsof ik een vreemde was. ‘Eh… we hebben het nog steeds over een vríendenboekje?’”
Het vriendinnetje van Monieks dochter vernielde geen vriendinnenboekje, maar de witte muur bij haar thuis. Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Lekker afkoelen in de zee of het zwembad staat garant voor dikke pret, maar soms ook voor dikke tranen – van het lachen of van het huilen.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
