Beeld: Nine IJff
Mariëtte Middelbeek is journalist en auteur, en columnist voor Kek Mama. Samen met haar man Erik heeft ze twee kinderen: zoon Casper en dochter Nora.
In een werkontwijkend moment was ik verzeild geraakt in Facebookreacties onder een bericht over een kleuterjuf die iets niet naar behoren had gedaan. Categorie klein leed, een kind dat, volgens de ouders, door de juf niet op waarde was geschat, want Pietertje had de letter S foutloos geschreven en was – ik chargeer even – door de betreffende leerkracht niet met spoed aangemeld voor de universiteit.
Luister ook naar – Prestatiedruk bij kinderen: ‘Toen mijn kind bleef zitten, wilde ik de juf ompraten’ >
In de reacties ging het al snel niet meer over Pietertje en het gros van de reageerders had het artikel niet gelezen, maar sloeg aan op de kop waarin de juf werd zwartgemaakt. Want halló, ook hún kind werd door de leerkracht niet gezien/ onterecht bestraft/ vergiftigd met doodgewone leerstof/ voor altijd verpest met een aflevering van Moffel en Piertje/ om onbegrijpelijke redenen niet in de plusklas geplaatst/ ten onrechte niet bejegend met een prinsen- of prinsessenbehandeling.
“Ik heb letterlijk gehuild toen ik in een keer in een profiel van een van mijn kinderen las ‘Wat ben ik trots op hoe jij bent gegroeid’ – ik bedoel: dat is toch liefde?”
Hoe langer ik las, hoe bozer ik werd; 419 reacties en niet één positief. Niet één ouder die zei: ik ben eigenlijk hartstikke blij met de juf/ meester, ik heb oeverloos respect voor het in bedwang houden van dertig kinderen, voor het eindeloze geduld dat je als leerkracht moet hebben, voor het elke dag weer klaarstaan om mijn kind te helpen met groeien, voor de vele knuffels, pleisters (letterlijk dan wel figuurlijk) en complimenten die dagelijks worden uitgedeeld, voor het invullen van dertig leerlingprofielen met voor elk kind een lief woord (ik heb letterlijk gehuild toen ik in een keer in een profiel van een van mijn kinderen las ‘Wat ben ik trots op hoe jij bent gegroeid’ – ik bedoel: dat is toch liefde?), voor het te woord staan van veeleisende ouders, voor het dealen met diverse uitdagingen binnen of buiten het autistisch spectrum – kortom, voor alles wat er van leerkrachten wordt verwacht. Ongetwijfeld zullen er hier en daar weleens steken vallen – in welke baan niet? Maar ik pleit voor 419 complimenten voor de juffen en meesters van Nederland, en gewoon een beetje hulde voor wat zij elke dag doen. Dit artikel staat in Kek Mama 09-2022. Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.