Sara van Gorp is moeder van zoons Ko (8) en Toon (3) en hoofdredacteur van Kek Mama.
‘Mama, ik heb een probleempje!’ Toon heeft over z’n potje gepiest en zit er met z’n sokken in. Hij gruwelt, ik maak doodgemoedereerd alles schoon. Is hij eens een keer verkouden, roept hij om de haverklap ‘Snotalarm!’ En na een boterham met appelstroop klinkt het dringend ‘Mamaaaaa, alles plakt!’
Poep, pies, snot of plakhandjes, mij maakt het niet uit. Het enige waar ik echt panisch voor ben, zijn luizen. Als ze op school zijn gesignaleerd, trek ik mijn wapenarsenaal tevoorschijn van vier verschillende kammen (er is altijd weer wat nieuws wat écht beter schijnt te werken). En als ik er één ontwaar kam ik me twee weken lang een nekkramp en lopen we uit voorzorg met een vet hoofd vol lotion.
Luis of geen luis, Ko geeft geen krimp. Maar die heeft weer jarenlang bacterievrees gehad na een lesje op school over ziek worden van zieke mensen die zelf niet weten dat ze ziek zijn. Moest-ie zelf vaak om grinniken. Dronk ik wat uit z’n pakje Fristi/Dubbelfriss/Wicki om overstromingsgevaar te voorkomen (wie die pakjes heeft bedacht, mag bij mij hoogstpersoonlijk elke keer dat m’n auto onderzit, de boel komen poetsen), raakte hij het rietje verder niet meer aan. Proefde ik met zijn lepel of het eten al genoeg was afgekoeld, hoefde hij het al niet meer.
Tot hij op een dag zei: ‘Volgens mij ben ik niet meer bang van bacteriën.’ En terwijl Toon van de vette kussen is, krijg ik van Ko ondanks zijn plotselinge genezing nog steeds steevast zijn kruin aangeboden als ik ’m een kus wil geven. Doe ik het ook voor. Als er geen luizen in zitten.
In Kek Mama 02-2018 lees je het hilarische verhaal van Joan die wel nogal smetvrezerig is. (Eén ding herkende ik wel: sinds ik ooit las hoeveel ellende er in een vaatdoekje zit, gaat-ie na een dag in de was. En sinds ik een microbioloog interviewde, eet ik nooit meer filet americain. Amai.). Het nummer koop je hier.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
Ava Tamar (34) heeft een driehoeksrelatie met Floris (37) en Becca (26) en een relatie met Amanda (30). Alina (6), de dochter van Floris, en Tamar (1), de zoon van Becca, zijn een belangrijk onderdeel van haar leven. Ava Tamar is intimiteitscoach.
