Mijn zoon, vier jaar, mag naar de basisschool. Bij de intake vertelde de directrice dat haar leerlingen jaarlijkse uitjes zonder ouders hebben. In groep drie blijven ze een nacht weg met de klas. In groep zes worden het twee nachten, in groep zeven drie nachten, in groep acht vier nachten. Ik protesteerde. Nu vindt de directrice dat ik een andere school moet kiezen. Heeft ze gelijk?
Lees verder onder de advertentie
Els en Do: U denkt nogal ver vooruit en mogelijk gaan daardoor alle alarmbellen rinkelen bij de directrice. Als u nu al protesteert tegen iets wat pas over drie jaar gaat gebeuren, valt u misschien wel in de categorie ‘Zeer Lastige Ouder’. De directrice mag haar eigen beleid kiezen, zoals u het recht hebt uw eigen school te kiezen.
Hebt u een betere optie? Als dat zo is, moet u als de wiedeweerga proberen te switchen. Nu kan het nog. Maar als de logeerpartijen uw enige bezwaar zijn tegen deze school, is dat zonde. Misschien vindt uw zoon het over drie jaar wel heel leuk om een nachtje uit logeren te gaan. Als hij tegen die tijd in een diepe depressie belandt, kunt u hem altijd een nachtje ziek melden. Of hem vroeg ophalen.
Lees verder onder de advertentie
Als de directrice vervolgens zegt dat u alsnog een andere school moet kiezen, mag u van ons een sit-in protestdemonstratie voor het schoolhek houden. Een geweldloze vorm van protest die bedacht is door de oude Egyptenaren (echt!) en vervolgens bekend is geworden door de Indiase goeroe Mahatma Gandhi. Komen wij gezellig bij u zitten. Met spandoeken,
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 34, 22 en 20) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?
Er zijn van die kledingstukken die je aantrekt en meteen denkt: ja hoor, dit wordt mijn nieuwe uniform voor de rest van de winter. Nou, de coltrui van HEMA hoort absoluut in die categorie.
Je weet wat ze zeggen: zodra de ene deur sluit, gaat er een andere open. Dat geldt ook voor Michelle Bollen. De influencer komt met een romantisch plot-twist waar half Nederland van mee smult.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
Soms gebeurt er iets in een gezin dat zo onvoorstelbaar is, dat het voor altijd in je hart gegrift blijft. Voor de familie Blom uit Een Huis Vol is dat het verlies van hun dochtertje Miriam.