Beeld: Paulien van Beusekom
Ellen is trajectbegeleider in het voortgezet speciaal onderwijs, thrillerauteur bij uitgeverij De Fontein, moeder van Lewis en Miles (13 en 10) uit een vorige relatie en Sophia (2) en baby Aiden met haar vriend Nils. Volg haar op Instagram.
Vandaag zag ik een reel voorbijkomen op Instagram van Jan Verban. Ik ken die hele kerel niet en ik moet eerlijk zeggen dat ik niet heel vaak reels zit te kijken op Instagram, maar bij dit onderwerp scrolde ik even door naar de comments. Vaak zijn de comments namelijk boeiender dan de hele post zelf. Waar ging het over? Het is een sketch natuurlijk, maar in de reel belde het kinderdagverblijf dat het kind ziek was. Papa loog dat hij ergens anders in het land zat en zo snel mogelijk zou komen, maar in werkelijkheid trok hij rustig thuis een pilsje open. In de comments ging het helemaal los.
Laat ik beginnen met onze eigen situatie. Ik ben super dankbaar voor mijn ouders. Dankzij hen hebben mijn vier kinderen geen dag naar de opvang gehoeven. Ik zeg daarmee niet dat de opvang slecht is, maar dat onze kinderen altijd bij opa en oma terecht kunnen (en de kinderen van mijn zussen ook) voelt als een absolute zegen. Wanneer een van mijn kinderen ziek was – wat gelukkig tot zover niet heel vaak is
gebeurd – dan was mijn moeder er júist om ze te verzorgen en te vertroetelen.
Terug naar de reel. De strekking van het verhaal werd in de comments wel interessant: breng je je kind naar de opvang wanneer hij of zij ziek is? De ene moeder zegt van niet, de andere moeder (of vader uiteraard) doet er niet zo moeilijk over. Zetpil erin en gaan. Dan waren daar ook nog de leidsters van het
kinderdagverblijf, die een professionele blik wierpen op de reel. Mijn zusje werkt op een kinderdagverblijf en komt soms ook met de meest bizarre verhalen thuis over zieke kinderen en hun ouders. Je kunt de verantwoordelijkheid voor jouw zieke kind níet neerleggen bij een leidster van het kdv, nooit. Het is en blijft jouw kind en daarmee jóuw verantwoordelijkheid. Altijd.
Eén van de leidsters zegt: je hebt ziek en ziek. Wanneer een kind een beetje hangerig is, ga ik echt niet bellen. Ik begrijp ook dat ouders het kind in de ochtend een zetpil geven en het gewoon proberen, werk is immers ook belangrijk. Maar wanneer een kind écht heel beroerd is en alleen maar zit te brullen van ellende, dan hebben alle andere kinderen daar ook last van. Zo’n kindje heeft één op één zorg nodig en bovendien steken ze elkaar én de leidsters aan. Dan moeten ze opgehaald worden en lekker naar huis.
Zelfs op deze reactie komt nog genoeg commentaar. Eén kerel zegt: ja, daar betalen we toch 2000 euro per maand voor. Wát? Nee vriend, je betaalt geen 2000 euro per maand om de volledige verantwoordelijkheid voor jouw (zieke) kind in de handen van de leidster te leggen, lamstraal. En neem maar van mij aan (en mijn zusje): die leidsters bellen alléén als het écht niet gaat.
Je betaalt geen 2000 euro per maand om de volledige verantwoordelijkheid voor jouw (zieke) kind in de handen van de leidster te leggen, lamstraal
Als je het idee hebt dat ze wel bij iedere scheet bellen, dan moet je daar gewoon het gesprek over aangaan. Een kdv is gebonden aan regels wanneer het aankomt op zieke kinderen en hebben rekening te houden met anderen. Wanneer zij bellen en papa of mama kan het kind niet ophalen omdat ze aan het werk zijn, dan denk ik: is dat het probleem van de opvang? Het zijn jóuw kinderen, regel maar wat. Een (echt) ziek kind heeft rust nodig. Rust én ouders, of bijvoorbeeld een ander lief familielid.
Natuurlijk zullen er altijd mensen zijn die dat onzin vinden en het werk voorrang geven, want dat is voor sommigen uiteraard belangrijker. Ze zullen zich altijd blijven verschuilen achter excuses. Voor hun kinderen hoop ik dan maar dat ze een oersterke weerstand hebben en nooit ziek opgehaald hoeven te worden. Stel je voor.
Melissa Pieters (33) is getrouwd met Bilal (34), moeder van drie jonge kinderen (9, 6 en 2), influencer (@melisspieters op Instagram) en een bekeerde moslima. Hoe vliegt zij de decembermaand aan?
Het is de baby zelf niet aan te rekenen, maar zo’n pasgeborene haalt wel je hele leven overhoop, inclusief je vriendschappen. Welke het overleven en welke sneuvelen, dat is van tevoren niet te voorspellen. Dat weet journalist Laurien als geen ander.
Kerst: het feest van lichtjes, liefde… en chaos. Dat wij moeders alle kerstballen hoog moeten houden wisten we natuurlijk al, maar soms zouden we dat wel even anders willen.
Een Huis Vol is terug, dat betekent de hele kerstvakantie weer genieten van de chaos van de families Lopez, Bal, Bakcha en Blom. Vinden we heerlijk, want dan valt ons eigen huishouden opeens wel mee.
Elsemieke (31) is samen met T (33), moeder van twee zoontjes (4 en 2) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Ze komen onafgesproken opdagen in identieke outfits, raakten twee keer tegelijk zwanger en bevielen naast elkaar in het ziekenhuis. De band tussen Sara Kalkhoven (31) en Mariëlle Liefting (35) is zo symbiotisch, dat het haast ongeloofwaardig is.
