Soufiane over zijn zonen: ‘Ik hoop dat ze voelen dat thuis niets onbespreekbaar is’

Feest

“Milo werd geboren op mijn verjaardag; het mooiste cadeau dat ik me ooit kon wensen. Elk jaar vertel ik hier vol trots over. Onze verjaardagen vieren we samen. Overdag voor Milo, ’s avonds voor papa.”

Spiegelbeeld

“Vader zijn vind ik nog leuker dan ik had verwacht. Het mooist vind ik het zien opgroeien van mijn zoons. Het zijn twee eigen persoontjes die steeds weer veranderen en zich ontwikkelen. Milo is mijn spiegelbeeld. Hij is heel actief, wil niets missen en vraagt alles. ‘Net Milo’, zeggen vrienden over mij als ik heel druk doe. Samy is meer ingetogen en kan zich prima alleen vermaken. Dat vind ik ook heel mooi.”

Heftig

“Zeer waarschijnlijk houden we het bij twee kinderen, al ben ik soms ook benieuwd naar hoe het zou zijn om een meisje te hebben. Dochters zijn tenslotte vaak vaderskindjes. Maar de geboorte van Samy was heel heftig. Wat een normale bevalling leek, veranderde ineens in een nachtmerrie toen de navelstreng rond Samy’s hals bleek te zitten. Er volgde een spoedkeizersnede onder narcose. Het was kantje boord en Samy kreeg direct na zijn geboorte een hartmassage. Gelukkig liep het goed af, maar die stress wil ik nooit meer mee maken.”

Lees ook – ‘Tijdens de bevalling van mijn vrouw stond ik aan de grond genageld’ >

Luisteren nou

“Ik vind het erg moeilijk als mijn zoons ziek of verdrietig zijn. Als ouder wil je dat dan wegnemen, maar dat kan niet. Het is ook pittig als ze soms voor geen meter luisteren. Dan denk ik: pfff, even tot tien tellen… Maar goed, dat hoort erbij en zullen mijn ouders vroeger ook vaak zat met mij gehad hebben.”

“De jongens zijn soms net twee clowntjes. Dan dansen ze uitbundig en trekken ze gekke bekken. Samy is nergens bang voor en wil alles doen wat grote broer Milo ook doet. Die interactie is zo leuk om te zien.”

Opschieten

“Sinds ik vader ben, ben ik minder op mezelf gericht. Mijn zorg voor Milo en Samy is het allerbelangrijkste. Verder ben ik niet heel erg veranderd. Geduld is bijvoorbeeld nog steeds niet mijn sterkste kant. Soms doen de jongens eindeloos over hun avondeten. Jamie probeert ze dan spelenderwijs te stimuleren om meer te eten, maar ik heb een directere aanpak en roep dan dat ze goed moeten eten omdat ze anders niet groeien.”

Alles bespreken

“Liefde voor de mede mens, zorgzaam zijn en goed bij jezelf blijven hoe vervelend de wereld soms is; dat wil ik mijn kinderen meegeven. En dat ze alles met ons kunnen delen.

“Ik hoop dat ze voelen dat thuis niets onbespreekbaar is”

Ik ben zelf van Marokkaanse afkomst, in die cultuur wordt niet alles besproken. Ik hoop dat Milo en Samy voelen dat thuis niets onbespreekbaar is. Ook hoop ik dat ze ook later als broers goed voor elkaar zorgen, ik vind het heel belangrijk dat ze een sterke band hebben samen.”

Dit artikel staat in Kek Mama 08-2022.

Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.