Mariëtte Middelbeek is journalist en auteur, en columnist voor Kek Mama. Samen met haar man Erik heeft ze twee kinderen: zoon Casper en dochter Nora.
“Weet je wat ik zo leuk vind?” zei een vriendin, starend naar haar zoontje van één dat net kon lopen. “Ik vind het leuk dat hij overal bij stilstaat alsof het het meest bijzondere op aarde is. Zo stonden we gisteren een kwartier bij een madeliefje, zo leuk!”
Ik knikte en zei dat ik het helemaal begreep. Dat is ook zo, ik begríjp het ook. Maar ergens vind ik dit een pijnlijk onderwerp, want ik wilde dat ik deze eigenschap ook heb. Het vermogen om eindeloos stil te staan en te kijken. Het vermogen om heel geduldig te zijn. Het vermogen om te luisteren, ook al duurt een verhaal vierenhalf uur en is er geen enkele clou (het gemiddelde kinderverhaal, zeg maar). Helaas mis ik dit gen.
Lees ook
Mama is ongeduldig: ‘Dat gemier ook altijd’ >
Het starennaareenmadeliefje-tijdperk zijn we hier wel voorbij, maar het thema geduld opbrengen doet zich nu voor in een andere gedaante. Ik begin vaak alvast automatisch met het beantwoorden van een kindervraag voordat die is gesteld, omdat ik al weet wat er komt. Maar de laatste tijd merk ik dat Casper dan boos wordt. “Jij lúistert niet, jij praat!” riep hij laatst, en dat deed een beetje pijn omdat hij gelijk heeft. Ik bekende schuld en beloofde beterschap, zoals ik dat ook van hem verwacht als hij de mist ingaat. Maar helaas, het is een hardnekkige valkuil. En dus onderbrak ik nog geen twee dagen later een heel verhaal over wat de juf wel of niet had gedaan en gezegd en zei: “Maar Casper, je wéét wat juf…”
“Mam”, zei hij streng en gedecideerd waarbij ik nogal veel van mijn eigen toon herkende. “Híer hebben we het over gehad. Níet meteen antwoorden, eerst luisteren.” Beschaamd hield ik mijn mond. Hij heeft verdorie gelijk, nu denderde ik wéér overal doorheen. “Sorry schat”, zei ik en ik luisterde het hele – ein-de-loos lange – verhaal af dat inderdaad een heel andere kant op ging dan ik had vermoed “Zie je wel”, zei Casper aan het einde. “Het kan best helpen om te luisteren.” Ik denk dat ik hem binnenkort eens meeneem om naar een madeliefje te gaan staren. Lijkt me een prima training voor mezelf.
Deze column staat in Kek Mama 03-2022.
Meer lezen? Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders.
Pubers worden groter, zelfstandiger en soms ook een tikje onhandelbaar. De ene dag hebben ze je totaal niet nodig en de volgende dag wél, maar dan graag op hun voorwaarden. Dat kan botsen.
Als je op vakantie gaat met een groot gezin, weet je één ding zeker: het blijft nooit bij alleen zonnebrand en zand tussen je tenen. In de nieuwste aflevering van Grote Gezinnen, Grote Vakanties liep de spanning onverwacht hoog op.
Het moment waarop we zolang hebben gewacht is dan eindelijk hier: Suzan en Freek kunnen hun zoontje in de armen sluiten.
Zondagavond lag Het Sinterklaasjournaal onder vuur, en die ophef is na de uitzending van gisteravond alleen maar erger geworden.
Het Sinterklaasjournaal zorgde afgelopen week voor de nodige ophef onder ouders. Toch is er iets waarvoor veel moeders het Sinterklaasjournaal wél aanzetten. Hint: niet alleen voor hun kinderen. De Hoofdpiet is onverwachts het gespreksonderwerp onder moeders geworden.
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.