Beeld: Canva
Elke week vertelt een moeder over het moment in het moederschap waarop het even he-le-maal misging. Dit keer Romy, die haar baby kwijt raakte.
Romy (25), alleenstaande moeder van Yara-Liv (4) en Owen (3): “Yara-Liv was twee maanden oud toen ik op een middag de stad in ging om babyspulletjes te kopen. Na de Hema liep ik naar de H&M. Eenmaal op de kinderafdeling besefte ik ineens dat ik mijn kinderwagen was vergeten. Mijn geheugen was echt een zeef door alle hormonen, maar ik had nooit verwacht dat ik zelfs mijn kind zou kunnen vergeten. De tranen sprongen me in de ogen en ik haastte me terug naar de Hema. Maar hoe ik ook zocht, geen kinderwagen. Ik schoot een medewerkster aan: had zij misschien een blauwe Quinny gezien? Toen ze zei van niet werd ik lijkwit; mijn baby was gestolen!
In paniek rende ik de straat op en zakte midden op het plein in elkaar. Op dat moment fietsten er twee agenten voorbij die bezorgd informeerden of alles goed ging. ‘Nee, ik ben mijn kinderwagen met baby kwijt’, piepte ik. Direct werden er meer agenten opgetrommeld, politieauto’s reden rond in de stad, uitkijkend naar een blauwe kinderwagen met een twee maanden oud meisje.
De politie probeerde mij te kalmeren, maar hoe langer het duurde, des te banger ik werd dat mensen haar hadden meegenomen. Totdat ineens mijn moeder videobelde. Ze zag mij omringd door politie en vroeg wat er aan de hand was. Huilend vertelde ik dat ik Yara kwijt was. Daarop schoot mijn moeder keihard in de lach: ‘Ik belde je juist om te laten weten dat ze goed heeft gedronken en nu heerlijk ligt te slapen!’ Ze draaide het beeld en ik zag mijn baby, in haar eigen bedje, diep in slaap. Door mijn opluchting, schaamte en onzekerheid begon ik nog harder te brullen.
Uiteindelijk namen de agenten me mee naar het politiebureau, waar ik even tot rust kon komen. Daar hebben we er met z’n allen gelukkig om kunnen lachen. Ik kreeg een traumabeer mee voor mijn dochter, ben naar huis gegaan en heb haar die avond niet meer losgelaten. Een week later zijn we samen een bos bloemen op het bureau gaan brengen.”
Brandi maakte ook iets akeligs mee met de kinderwagen. ‘Ik hoorde het akelige geluid van metaal op asfalt, gevolgd door gegil van mijn baby.’ Je leest het hier.
Dit artikel stond eerder in Kek Mama.
Louisa is verloskundige in de Randstad en moeder van Khai (3). In haar werk komt ze dagelijks de ontroerende en krachtige kanten tegen van het zwanger zijn, de bevalling en alles wat daarna komt. In haar columns deelt ze openhartige verhalen en inzichten.
Als ouder kun je nog zo je best doen om je kinderen met een gerust hart de wereld in te sturen, maar soms knijpt je moederhart toch even samen. Ook bij het koningspaar thuis is dat niet anders.
Sinterklaas is een gezellig kinderfeest, maar kan ook voor veel spanning zorgen. Bij Jikke (34) thuis zorgde de sinterklaassurprises dit jaar voor een portie kinderlijke wraak.
Soms zit je ergens, in de wachtkamer of in de rij bij de bakker, en denk je: lief kind, wie heeft jou op de ‘luid en los’-stand gezet?
Goed voor de dag komen bij je kersverse nieuwe schoonouders wil je altijd, maar met kerst nóg een beetje meer. En juist toen liep het bij Kira he-le-maal verkeerd af, want zij eindigde als een soort rollade.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
