Beeld: Canva
Iedere editie vertelt een moeder over het moment in het moederschap waarop het even he-le-maal misging.
Marleen (32), moeder van Otis (4 maanden). “Na vier maanden verlof was ik terug op kantoor. Met knikkende knieën en een kolfapparaat. Dat kolven vond ik nog wel een dingetje, maar gelukkig had ik thuis geoefend en was er een comfortabele kolfruimte aanwezig. Duurzaam en anti-plastic als ik ben, goot ik na het kolven triomfantelijk 150 milliliter in een glazen flesje. Er was alleen één ding waar ze niet aan hadden gedacht in de kolfruimte: een koelkast. Gelukkig was er een gezamenlijke koelkast in de keuken, waar ik trots mijn flesje op de bovenste plank plaatste.
Niks bijzonders, zou je denken. Tot ik rond lunchtijd de keuken in liep en iets zag waardoor ik totaal in shock was. Mijn collega Tom, de koning van de kantoorkoffie, stond relaxed met zijn mok in zijn ene hand. En mijn flesje vers gekolfde melk in de andere. Voordat ik iets kon zeggen goot hij vloeiend een scheut melk uit mijn fles in zijn koffie. Mijn moedermelk. In. Zijn. Koffie.
Ik wilde iets zeggen. Echt. Maar er kwam niks uit. Moest ik roepen: ‘Tom stop! Dat is mijn borstvoeding?’ Achteraf had ik dat misschien moeten doen, maar op dat moment stond ik daar als bevroren. Hij roerde. Nam een slok. Knikte tevreden en mompelde tot overmaat van ramp: ‘Lekker romig.’
Ik kon wel door de grond zakken, maar in plaats daarvan deed ik alsof ik iets zocht tussen de yoghurtjes en boterhamzakjes. Alsof ik niet net getuige was geweest van een gastronomische vergissing van epische proporties. Tom leek niets door te hebben en kletste vrolijk verder over zijn weekend. Ik knikte en lachte, terwijl ik in mijn hoofd alleen maar dacht: wat gebeurt hier?!
De rest van de dag kon ik nergens anders aan denken. Zou hij iets merken? Een afwijkende smaak? Een subtiel vermoeden? Ik zal het waarschijnlijk nooit weten. Sindsdien staat mijn melk in de koelkast met een felgele post-it erop: ‘NIET VOOR KOFFIE!’ Subtiel, maar duidelijk. En Tom? Die blijft gewoon lekker zijn cappuccino drinken. Met gewone melk. Hoop ik.”
Je last dit artikel eerder in Kek Baby.
In verband met privacy zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bij de redactie bekend. Voeg toe: Ook je verhaal (anoniem) doen? Stuur een mailtje naar redactie@kekmama.nl
Kolven op werk? Dit zijn de beste draadloze kolfapparaten.
De zoon van Annelies is het type kind waarvan je blijft zeggen: ‘het is me er eentje’. Bram vreet van alles uit, maar nooit écht vervelend. En hij ziet er zo schattig uit, met die grote blauwe ogen en die blonde krullen.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
Er zijn van die kledingstukken die je aantrekt en meteen denkt: ja hoor, dit wordt mijn nieuwe uniform voor de rest van de winter. Nou, de coltrui van HEMA hoort absoluut in die categorie.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Mireille, wiens man een plan heeft waar ze niet achter staat.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
