Je kind wil spaghetti, dus schotel je ‘m een bord pasta voor. Maar dan hoeft-ie het ineens niet – herkenbaar? Blogger Leigh Anderson was klaar met de eetstrijd met haar zoons en besloot het heel anders aan te pakken. Mét succes.
Lees verder onder de advertentie
Lepel erwten
‘Onze oudste was anderhalf toen hij weigerde te eten wat ik voor hem maakte’, schrijft ze op haar blog. ‘Hij at alleen vlees, kaas en brood. Fruit en groenten? Ho maar.’ Uit wanhoop verstopte ze allerlei groenten in smoothies en andere gerechten. ‘Ik ging hem zelfs achterna met een lepel erwten, maar niets hielp.’
Leigh zag de toekomst somber in, want een vriendin van haar heeft een dochter van 6 die nog steeds niet wil eten. ‘Maar toen las ik een boek van een diëtiste en familietherapeut’, zegt ze, ‘en dat beschrijft een nieuwe methode: de ouder bepaalt wanneer er wordt gegeten, wat er waar geserveerd wordt. Het kind beslist óf en hoeveel hij eet. Er staat altijd iets op tafel dat je kind zal eten, zoals rijst of brood, dus alle nieuwe gerechten worden gecombineerd met vertrouwd voedsel.’
Lees verder onder de advertentie
Leigh besloot een poging te wagen. ‘En warempel, de eetstrijd verdween als sneeuw voor de zon. Ik maak nu eten, zet dat voor ‘m klaar en hij kiest zelf wat hij eet. Mijn zoon is nu 5 en nu we gestopt zijn met onderhandelen, heeft hij zelfs meer groenten geprobeerd dan ik had verwacht.’
Zes magische woorden
Bij Leigh thuis zijn er nu 6 magische woorden: ‘‘Je hoeft het niet te eten.’ Elke keer als mijn zoon iets niet wil – want dat komt natuurlijk nog wel steeds voor – dan zeg ik rustig dat het niet hoeft. Ik dwing hem nergens meer toe en dat werkt perfect. Mijn zoon probeert nu vaker uit zichzelf iets nieuws te eten.’
Lees verder onder de advertentie
Ook bij haar tweede zoon, nog een peuter, slaat de methode aan. ‘Natuurlijk gaat het niet perfect. Het komt ook nog gewoon voor dat mijn zoons het vertikken om maar één hap te nemen. Maar over het algemeen werkt dit systeem redelijk goed. Voedsel is bij ons thuis niet meer een beloning of een straf, of goed of slecht. En we dwingen onze kinderen niet meer om de aanwijzingen van hun lichaam te negeren en iets te eten dat ze niet willen.’
Iedereen weet: stilte bij kleine kinderen is altijd een slecht teken. Ze doen geheid iets wat niet mag. En dan zijn er nog gradaties in ‘wat niet mag’. Shannon viel stijl achterover door deze actie van haar peuter Ted.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Charlotte, die regelmatig een verkeerde leeftijd krijgt aangemeten.
Soms zijn de grootste levenslessen verpakt in kleine, intieme momenten. Voor Maxime Meiland was dat het moment waarop ze haar dochtertje Claire vertelde wie haar biologische vader is.
Laurie (38) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (8) en Otis (3). Sinds vorig jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.