Beeld: Getty Images
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
Simone (37) woont samen met Hein (38). Samen zijn ze ouders van Timo (8), Mayke (6) en Liv (3).
“Natuurlijk snapte ik Hein, toen hij na de zoveelste escalatie met zijn ouders een jaar geleden het contact wilde verbreken. Zijn leven lang stelden ze torenhoge eisen aan hem, en projecteerden al hun eigen tekortkomingen op hun zoon. Het niveau van zijn studie was niet hoog genoeg, zijn baan betaalde niet voldoende. Ons huis was te standaard en zelfs ik moest het ontgelden; had hij echt geen meisje uit een betere ‘klasse’ kunnen vinden?
Ik nam hun oordelen nooit zo serieus, ik zag waar ze vandaan kwamen. Dat hun zelfbeeld laag was en ze zich teleurgesteld voelden door het leven. Zelf had ik al een tijd geen ouders meer toen ik Hein ontmoette, die kwamen om het leven toen ik pas negentien was. De jarenlange therapie die volgde, zorgde ervoor dat ik leerde om de pijn van anderen bij die anderen te laten, en vooral niet van mezelf te maken.
“Ik stelde een eis aan de breuk met zijn ouders: onze kinderen mochten er niet onder lijden”
Het bij tijd en wijle onmogelijke gedrag van de enige grootouders van mijn kinderen, had niets met Hein of ons te maken, dat was hun eigen pijn. Maar de grootsheid om dat te overzien, kun je niet van een ander verlangen. En zo liet ik het gebeuren dat Teun de banden met zijn ouders doorknipte. Wel stelde ik er een eis aan: onze kinderen mochten er niet onder lijden. Voor hen waren Heins ouders een lieve, betrokken opa en oma. Zij stonden buiten dit conflict.
Lees ook – Breken met een familielid: ‘Na die dag heb ik mijn moeder nooit meer gezien’ >
Hein ontplofte toen ik mijn eis op tafel legde. Het waren zijn ouders, daar had ik niets over te zeggen, stelde hij. Dat vond ik niet. Nu we kinderen hadden waren onze families versmolten, en er was geen alternatief, met mijn ouders goed en wel onder de groene zoden. Ik was bereid mijn eigen contact met zijn ouders op een laag pitje te zetten, maar daar trok ik dan ook de grens.
“Hij ontplofte toen ik mijn eis op tafel legde. Het waren zijn ouders, daar had ik niets over te zeggen”
Tot op de dag van vandaag heb ik voet bij stuk gehouden. Het lukt me het onderwerp te omzeilen wanneer de kinderen en ik zijn ouders zien, maar thuis gaat het er minder gemoedelijk aan toe. Hein neemt me kwalijk dat ik in zijn ogen geen partij kies.
De grap is, dat doe ik wel: ik kies voor onze kinderen. Ik laat familiepatronen uit het verleden niet op hun schouders rusten, ik geef mijn kinderen een schone lei om hun familiesysteem opnieuw op te bouwen. Ik kan alleen maar hopen dat mijn vriend dat ooit inziet, en de vrijheid die mijn stellingname hen geeft omarmt.”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Waarom jouw ‘moeilijke’ kind weleens hoogbegaafd kan zijn? Tekenen van hoogbegaafdheid zijn namelijk niet zo herkenbaar als je in eerste instantie zou denken.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Cara (34) geeft les aan groep 1/2.
Opvang of een gastouder voor je kind, het kan nogal een struggle zijn en daarmee dus ook ontzettend stressvol. Zo ook voor Jill. Want wat als je gewoon moet werken, maar je kunt je kinderen nergens onderbrengen?
Ah, kinderen. Wanneer ze een gigantische flapuit de wereld in gooien en jij met het schaamrood op je kaken de schade probeert te verminderen.
Als werk onverwacht roet in het ouderschap gooit, moet je soms creatief zijn. Zo ook Carolien, die last-minute een oppas moest regelen voor haar dochter Saartje. Haar vriendin Melia bood hulp aan — met als resultaat een middag die niemand snel zou vergeten.
