Beeld: Michelle Phaf
De een heeft vier kerstbomen in huis en wil zelfs op haar eigen uitvaart nog kerstmuziek, de ander gruwt van kerstlampjes, kerstshows en, nou ja, kerst.
Airina (35), administratief medewerkster, is getrouwd met John, bonusmoeder van Ziggy (11) en moeder van tweeling Maeson en Jaxx (5)
“Als samengesteld gezin is kerst een grote logistieke verplichting. We moeten namelijk álle afspraken aan beide kanten van de familie op één dag plannen. Ziggy gaat tweede kerstdag altijd naar zijn moeder, dus op eerste kerstdag vliegen we van kerstontbijt naar brunch en borrel en eindigen in een of ander culinair restaurant voor het diner. Iedereen vindt dat overigens leuk, behalve mama.
Vroeger thuis vond ik het nog wel oké. Maar we hadden ook amper verplichtingen met kerst. Kerst voor mij was hapjes eten op kerstavond met mijn oma erbij. Mijn moeder werkte in de gevangenis, mijn vader in wisseldiensten, zij waren ieder een dag bij ons en dan aten we pizza, patat of pannenkoeken. Top. We hadden wel een boom, maar niets over the top.
Cadeautjes deden we op oudejaarsavond. Mijn ouders zorgden dat ze dan altijd vrij waren, ze maakten een buffet met luxe visschotels, salades en mierzoete lekkernijen, en tegen middernacht mocht ik de pakjes openmaken. Op 1 januari ontbijten met warme choco met slagroom en gevulde speculaas met spijs. Dát was feest.
Later, toen ik in de horeca werkte, nam ik met liefde alle kerstshifts van collega’s over. Liefst ’s nachts. Dan sliep ik overdag en hoefde ik niks. Zalig.
Maar goed, toen kreeg ik kinderen. Eerst als bonusmoeder van Ziggy – hij was twee toen ik hem leerde kennen – en later kwam de tweeling erbij. En ineens moest ik meedoen aan kerstmis. Er is dus wel een kerstboom in huis, die de kinderen versieren. We houden geen thema noch enige structuur aan, het is een soort bont en blauw geheel. Overigens zonder lampjes, want ik heb een bloedhekel aan die lichtjes erin. Het irriteert me vooral als ze flikkeren.
Bij ons in de straat is een man die al in november zijn hele tuin transformeert in een winter wonderland. Met van die opblaaspinguïns en -kerstmannen, honderden lampjes en een diaprojector met figuren en sneeuwvlokjes op de gevel. Ik vind dat echt verschrikkelijk hysterisch.
Mijn man John is precies het tegenovergestelde. Die is gek op kerst. In zijn auto staat Sky Radio Christmas non-stop aan en hij gaat vrijwillig naar van die kerstshows in tuincentra. In Halsteren, Duiven… hij maakt er dagjes uit van. Dan mogen alle kinderen een bal uitzoeken voor de boom. Ik ga soms mee, maar meestal zit ik na drie gangpaden al overprikkeld in het café met een cappuccino.
De kerstdagen zelf vind ik al net zo hectisch, want we zijn de hele dag en route. Het begint meestal wel chill. Kerstavond verdwijn ik met mijn e-book in bed en kijkt mijn man samen met zijn zoon naar Home alone. Ik gun ze hun vader-zoon-moment. De volgende dag heb ik mijn ouders ’s morgens om negen uur al uitgenodigd voor een kerstontbijt. De kinderen zijn toch vroeg wakker. Mijn moeder komt gewoon in joggingspak, de jongens lopen nog in pyjama en The Grinch staat op repeat. Maar om 12.00 uur worden we bij mijn schoonouders verwacht voor de brunch. Mijn schoonzus en zwager komen dan ook met hun drie kinderen en een flinke dosis drukte. De kinderen worden volgestopt met cadeaus en eten. Maar ’s avonds wacht er ook nog een culinair diner in van die restaurants met drie zittingen en waar je chic moet verschijnen. Mijn schoonmoeder vraagt in de zomer al in onze appgroep waar we met kerst willen eten. Hou op, denk ik dan, het is augustus. Eén keer riep ik: ‘Op een pannenkoekenboot’, maar dat vond niemand feestelijk genoeg.
Tweede kerstdag is de enige dag waar ik niet tegen opzie. Dan doen we wat we willen. Spelletjes, films, makkelijke maaltijd. Soms stamppot, soms pizza. Wat er nog in de winkels ligt. Heerlijk.
Ik weet niet goed wat me nou zo tegenstaat aan kerst. Ik snap gewoon niet goed wat nou precies die fuss is waar iedereen al weken mee bezig is. Ik vind het opgelegde gezelligheid. Ik houd ook niet van verjaardagen waar je verplicht in een kringetje moet zitten. Onze kinderen zijn dicht op elkaar jarig; de tweeling is van 2 maart, Ziggy van 16 maart. We geven meestal een klein feestje tussen de data in. Met alleen wat familie. Dat snapt niemand.
Maar goed, ik heb wél mijn eigen traditie. We vieren nog steeds oud en nieuw met cadeautjes. Warme chocolademelk, vissticks voor de tweeling, zalm voor Ziggy. De pakjes die al weken onder de boom liggen mogen eindelijk open. Dat doen we vroeg, want ze houden het toch niet vol tot twaalf uur. En dat is het enige moment in december waar ik echt van geniet.”
Je las dit artikel eerder in editie 4 2025
We doen het allemaal wel eens: een zak vol cadeautjes met Sinterklaas en iets extra’s met Kerst. Want: kinderen blij, wij blij. Maar té veel cadeautjes geven, kan op de lange termijn nadelen hebben.
Geen zin om voor de hele bubs te cateren of te bemiddelen in politieke discussies: er zijn genoeg redenen om kerst een keertje te ontvluchten. Dat lukt de een beter dan de ander, weet Hester Zitvast. Want niet iedereen is bestand tegen smeekbedes van de familie.
De feestperiode is nog maar net begonnen, maar de stapel cadeaus van opa en oma groeit en groeit. Superlief natuurlijk, maar niet altijd nodig. Met deze tips blijft het gezellig en voorkom je dat jouw huis straks lijkt op een speelgoedmuseum.
Hilda Clevering (45), Sarah van Rooijen (38) en Lenke Melman (36) zijn alle drie moeder en weduwe. Ze ontmoetten elkaar via een lotgenotengroep op Facebook.
Melissa Pieters (33) is getrouwd met Bilal (34), moeder van drie jonge kinderen (9, 6 en 2), influencer (@melisspieters op Instagram) en een bekeerde moslima. Hoe vliegt zij de decembermaand aan?
Een Huis Vol is terug, dat betekent de hele kerstvakantie weer genieten van de chaos van de families Lopez, Bal, Bakcha en Blom. Vinden we heerlijk, want dan valt ons eigen huishouden opeens wel mee.
