Als er een cursus ‘verschonen voor beginners’ bestond, dan hadden deze moeders zich ongetwijfeld opgegeven. Want man, die luierwissels zijn soms net rocket science.
Lees verder onder de advertentie
Jet, moeder van Juul (11), Felix (9) en Bobby (4): “Toen Juul nog peuter was, moest ik haar verschonen in een superhippe tent waar ik al werd aangekeken bij binnenkomst mét kind. Kind ook nog poepbroek. Dus ik verschonen op die krappe plee op de grond (geen aankleedkussen of iets natuurlijk). Ook nog doekjes op, en terwijl ik me omdraai om wc-papier te pakken loopt mijn nog vieze kind in blote billen doodleuk het restaurant binnen. Ik wist niet hoe snel ik haar weer naar binnen moest sleuren en ben ‘m daarna direct gepeerd natuurlijk…”
Lees verder onder de advertentie
Mariette, moeder van Casper (4) en Nora (2): “Mijn man heeft het ooit gepresteerd de plakkers aan de achterkant te krijgen. Ja, ik vond het ook knap.”
Justine, moeder van Evan (1):“In de spuitpoep-periode (Evan was net een maand) verschoonde ik haar op de eettafel bij de ouders van m’n vriendin. Toen was ik nét te laat met een nieuwe luier; er ging een dikke streep poep van zo’n 70 centimeter over de tafel. En over de placemats. Het zag eruit alsof ik met een knijpfles mosterd de tafel had bewerkt. We hebben het de ouders maar niet verteld.
Jessy, moeder van Rik (3):“Bij een van de eerste verschoonsessies buitenshuis zat ik niet op te letten en plaste hij over de hele (chique) verschoontafel heen. Ik snap nu waarom ze op openbare toiletten van die treurige plastic uittrek-commodes hebben. Die zijn tenminste makkelijk schoon te maken…”
Malu, moeder van Mack (5 maanden): “Les één als je een jongetje verschoont: piemel omlaag. Ja, ik wist dat natuurlijk wel, maar we hadden haast (moesten naar een verjaardag) dus ik deed alles even snel-snel. Kwamen we bij die verjaardag aan, m’n schoonmoeder natuurlijk gelijk heerlijk knuffelen met haar kleinkind, zegt ze na een uurtje: ‘Volgens míj lekt er wat..’ En ja hoor: ons kind én het shirt van moeders zeiknat. We hadden wel een schone romper, maar geen extra broekje mee. Het was ijskoud dus Mack voor de vorm wel nog sokken aangetrokken, maar dat was natuurlijk geen gezicht.”
Lees verder onder de advertentie
Tja, daar word je natuurlijk niet blij van. Waar we wel blij van worden? De nieuwe premium luiers van Albert Heijn. Werken perfect, zijn superzacht, blijven extra lang droog en zien er ook nog eens hartstikke leuk uit. Onze lezeressen mochten zelfs meedenken over de designs op de luier: twee verschillende prints uit de dierenwereld. Hoe groter je kind, hoe avontuurlijker de dieren die erop staan. Daar kan je kind mee gezien worden.
En het wordt mooier, want als Kek Mama-abonnee kun je ze nu met 40% korting kopen. Dus ga met jouw persoonlijke abonneebrief naar de winkel, toon je bonuskaart en maak gebruik van de actie!
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?
Er zijn van die kledingstukken die je aantrekt en meteen denkt: ja hoor, dit wordt mijn nieuwe uniform voor de rest van de winter. Nou, de coltrui van HEMA hoort absoluut in die categorie.
Je weet wat ze zeggen: zodra de ene deur sluit, gaat er een andere open. Dat geldt ook voor Michelle Bollen. De influencer komt met een romantisch plot-twist waar half Nederland van mee smult.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
De zoon van Annelies is het type kind waarvan je blijft zeggen: ‘het is me er eentje’. Bram vreet van alles uit, maar nooit écht vervelend. En hij ziet er zo schattig uit, met die grote blauwe ogen en die blonde krullen.