Suzan en haar vriend Mark hebben nog geen seks gehad sinds ze is bevallen van hun oudste. Markt vraagt er steeds vaker naar, maar het lukt maar niet om het moment te vinden.
Lees verder onder de advertentie
Suzan: “Ik kijk naar de kalender en slik. Over een paar weken wordt onze jongste één jaar. En dat betekent dat het ook bijna een jaar geleden is dat Mark en ik voor het laatst seks hebben gehad. Een jaar. Hoe is dat in vredesnaam gebeurd?
Rollercoaster van emoties
Nou ja, eigenlijk weet ik heel goed hoe. Het begon al in de zwangerschap, toen ik me een walvis voelde en mijn hormonen alle kanten opsprongen. Daarna kwam de bevalling, een rollercoaster van emoties en lichamelijk herstel. De nachten waarin ik elk uur wakker werd gemaakt, de eindeloze voedingen, en de constante behoefte van twee kleine mensjes die volledig afhankelijk van me waren.
Lees verder onder de advertentie
Mijn dagen zijn gevuld met rennen en regelen. Mark en ik werken allebei fulltime en als ik thuiskom, begint de tweede shift. Luiers verschonen, eten koken, opruimen, de oudste in bad en in bed krijgen, de jongste sussen als hij weer eens niet wil slapen. Tegen de tijd dat alles en iedereen eindelijk rustig is, ben ik volledig leeg. Mijn lichaam voelt moe, uitgewrongen. Het enige wat ik nog wil, is slapen.
Nachtvoedingen
Maar slapen, echt diep slapen, is een luxe geworden. Onze jongste wordt nog regelmatig wakker, en omdat ik borstvoeding geef, ben ik degene die eruit gaat. Mark slaapt door. Soms draai ik me in bed naar hem toe en zie ik zijn gezicht ontspannen liggen, diep in slaap, en dan voel ik een steek van frustratie. Niet omdat ik hem iets kwalijk neem – nou ja, misschien een beetje – maar omdat ik snak naar die rust.
Lees verder onder de advertentie
‘Wanneer gaan we weer eens tijd voor elkaar maken in bed?’ vraagt hij soms, met een mengeling van verlangen en verwijt in zijn stem. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Mijn hoofd zit vol met boodschappenlijstjes, deadlines en werkmails en slaaptekort. Mijn lijf voelt niet als van mijzelf. Mijn borsten zijn niet langer iets sensueels, maar melkfabrieken. Mijn buik is zachter, mijn heupen breder, en ik voel me mijlenver verwijderd van de vrouw die ik ooit was.
Ik snap hem. Echt. Hij mist mij, mist ons. Maar tegelijkertijd mis ík mezelf ook. En hoe meer hij erover klaagt, hoe meer druk ik voel. Alsof seks nog een taak op mijn eindeloze to-do lijst is geworden. En toch… soms mis ik het ook. Niet per se de daad zelf, maar het gevoel van intimiteit, van verbondenheid. Vroeger lagen we nog weleens tegen elkaar aan op de bank, gaven we elkaar een speelse kus in de keuken, raakten we elkaar zomaar aan. Nu zijn we vooral ouders, collega’s in een huishouden dat nooit stil staat.
Lees verder onder de advertentie
Spontaan initiatief nemen
Maar het initiatief nemen? Dat doet Mark ook niet. Hij zegt dat hij mij niet wil opdringen, dat hij niet de man wil zijn die blijft aandringen. Maar ondertussen blijft het onderwerp als een schaduw boven ons hangen. Soms denk ik: als hij me gewoon zou zoenen, me vast zou pakken zonder dat het meteen ergens naartoe ‘moet’, zou ik me misschien minder afgesloten voelen. Maar het gebeurt niet. We wachten op elkaar.
Lees verder onder de advertentie
De eerste verjaardag van onze jongste komt dichterbij. En misschien is dat ook een symbolisch moment. Misschien is het tijd om weer een klein beetje ruimte te maken voor ons, voor mij. Niet met druk, niet met schuldgevoel, maar met zachtheid.”
Diana was na haar bevalling haar seksdrive ook volledig kwijt, maar vond het uiteindelijk weer terug. Hoe? Je leest het hier.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.