Als ouder kan je niet wachten tot je kind gaat kruipen, zitten en lopen. Toch moet je volgens blogger Amber Leventry niet teveel waarde hechten aan die mijlpalen. ‘Ik schepte er over op, maar dat was onterecht.’
Lees verder onder de advertentie
Het eerste kind van Amber was snel, in alle opzichten. ‘Haar eerste tand kwam na drie maanden door en toen ze zes maanden was, trok ze zich al vanuit zithouding omhoog. Met negen maanden liep ze zelfstandig’, zegt ze.
Amber was apetrots op haar dochter. ‘Ik was behoorlijk zelfvoldaan over haar prestaties. Mijn baby was duidelijk superieur aan andere baby’s. Bovendien was ik ervan overtuigd dat mijn dochter goed moest scoren op de lijst van mijlpalen, om te laten zien dat ik een goede ouder was en dat zij zich ontwikkelde als een gezond, normaal kind.’
Lees verder onder de advertentie
Normaal
Pas later ging Amber inzien dat ieder kind zich op zijn eigen tempo ontwikkelt. ‘Mijn andere kinderen gingen pas lopen toen ze één jaar oud waren. Daar maakte ik me meteen zorgen over.’
Ze realiseerde zich uiteindelijk dat het oké is als een kind alle mijlpalen pas later bereikt. ‘Sommige kinderen kruipen nooit, of doen dat op een manier die niet als ‘normaal’ wordt beschouwd. Maar dat betekent niet dat die kinderen niet gezond of normaal zijn. Net als wanneer je kind worstelt met de fijne motoriek of langzaam is in zijn cognitieve ontwikkeling. Dat wil niet zeggen dat er iets mis is met hem.’
Lees verder onder de advertentie
Geen wedstrijd
Amber noemt een onderzoek waaruit blijkt dat kinderen die alles vroeg kunnen, niet per se slimmer zijn. ‘Volgens een studie van het Swiss National Science Foundation zijn alle kinderen gelijk zodra ze naar school gaan – of ze nou al met zes maanden konden kruipen, lopen, of nog helemaal niets van dit alles konden.’
Lees verder onder de advertentie
Het is volgens Amber makkelijk om als ouder verstrikt te raken in de mijlpalen die je kind ‘moet’ behalen. ‘Die lijken ons gerust te stellen: ons kind doet het goed. Maar laten we er vooral geen wedstrijd van maken. Elk kind is anders en het komt echt wel goed met hem. En maak je je zorgen, neem dan contact op met een kinderarts. Die zal je waarschijnlijk geruststellen en je het advies geven om er wat relaxter in te staan.’
En het advies dat Amber zelf geeft? ‘Probeer niet zo opschepperig te zijn, zoals ik was.’
Nog meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een abonnement en profiteer van een geweldige aanbieding: 8 nummers én een Studio Noos-tas voor maar € 49,95!
Je kind is je dierbaarste bezit en je wilt ten alle tijden dat je kind veilig is, ook als ze niet bij jou is. Met een dubbel gevoel liet Margje haar dochter logeren bij een vriendinnetje. Had ze maar naar haar gevoel geluisterd.
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Want niet elke stiefmoeder is een boze heks met een appel… Stiefmoeders hebben het vaak zwaar te verduren. Bedankt, Disney – met je stiefmoeders die óf in spiegels praten óf gifappels brouwen. Want eerlijk is eerlijk, in het echte leven bestaan er ook héél veel geweldige stiefmoeders.
Een solo-tripje naar Lille om even op te laden? Klinkt als de droom van elke moeder met zeven kinderen. Voor Lisa Jansen, beter bekend als de nuchtere moeder van het gezin Bal uit Een huis vol, werd het een avontuur vol stress, wifi-drama en een onverwacht telefoontje van de politie.
Weet je nog hoe je als baby voor het eerst in bad ging, of dat moment waarop je je moeder voor het eerst herkende? Waarschijnlijk niet. We kunnen ons niets herinneren van onze eerste levensjaren en dat leek altijd logisch, want ons brein zou toen simpelweg nog niet klaar zijn om herinneringen op te slaan.