Als ouder kan je niet wachten tot je kind gaat kruipen, zitten en lopen. Toch moet je volgens blogger Amber Leventry niet teveel waarde hechten aan die mijlpalen. ‘Ik schepte er over op, maar dat was onterecht.’
Lees verder onder de advertentie
Het eerste kind van Amber was snel, in alle opzichten. ‘Haar eerste tand kwam na drie maanden door en toen ze zes maanden was, trok ze zich al vanuit zithouding omhoog. Met negen maanden liep ze zelfstandig’, zegt ze.
Lees verder onder de advertentie
Amber was apetrots op haar dochter. ‘Ik was behoorlijk zelfvoldaan over haar prestaties. Mijn baby was duidelijk superieur aan andere baby’s. Bovendien was ik ervan overtuigd dat mijn dochter goed moest scoren op de lijst van mijlpalen, om te laten zien dat ik een goede ouder was en dat zij zich ontwikkelde als een gezond, normaal kind.’
Normaal
Pas later ging Amber inzien dat ieder kind zich op zijn eigen tempo ontwikkelt. ‘Mijn andere kinderen gingen pas lopen toen ze één jaar oud waren. Daar maakte ik me meteen zorgen over.’
Ze realiseerde zich uiteindelijk dat het oké is als een kind alle mijlpalen pas later bereikt. ‘Sommige kinderen kruipen nooit, of doen dat op een manier die niet als ‘normaal’ wordt beschouwd. Maar dat betekent niet dat die kinderen niet gezond of normaal zijn. Net als wanneer je kind worstelt met de fijne motoriek of langzaam is in zijn cognitieve ontwikkeling. Dat wil niet zeggen dat er iets mis is met hem.’
Geen wedstrijd
Amber noemt een onderzoek waaruit blijkt dat kinderen die alles vroeg kunnen, niet per se slimmer zijn. ‘Volgens een studie van het Swiss National Science Foundation zijn alle kinderen gelijk zodra ze naar school gaan – of ze nou al met zes maanden konden kruipen, lopen, of nog helemaal niets van dit alles konden.’
Lees verder onder de advertentie
Het is volgens Amber makkelijk om als ouder verstrikt te raken in de mijlpalen die je kind ‘moet’ behalen. ‘Die lijken ons gerust te stellen: ons kind doet het goed. Maar laten we er vooral geen wedstrijd van maken. Elk kind is anders en het komt echt wel goed met hem. En maak je je zorgen, neem dan contact op met een kinderarts. Die zal je waarschijnlijk geruststellen en je het advies geven om er wat relaxter in te staan.’
En het advies dat Amber zelf geeft? ‘Probeer niet zo opschepperig te zijn, zoals ik was.’
Nog meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een abonnement en profiteer van een geweldige aanbieding: 8 nummers én een Studio Noos-tas voor maar € 49,95!
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Sara (37) was er klaar mee dat de mental load altijd op haar bordje kwam zonder enige waardering en dus besloot ze het een week aan haar man Daan over te laten.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
De nachtmerrie van elke moeder: je raakt je kind kwijt. Het ene moment is ‘ie er nog, je knippert, en poef. Weg. Het overkwam ook Janna. Zij dacht dat haar dochter was ontvoerd.