Beeld: Shutterstock
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke week vertelt een lezeres over haar dilemma.
Fouzia (29) is moeder van Adila (4) en Shazma (2): “Mijn man leeft veganistisch. Dat is vanuit een geloofsovertuiging die ik respecteer, maar zelf niet actief aanhang. Dus eten we thuis geen dierlijke producten en E-nummers, maar wanneer ik met vriendinnen op pad ga, zit ik als eerste bij de fastfoodketen.
Mijn man accepteert mijn voedingsstijl, maar wil per se dat onze kinderen ook veganistisch leven. Ik vind het prima om ze geen leren schoenen te geven, maar een beetje vis en ei hebben ze in mijn ogen echt nodig, zo lang ze in de groei zijn. Ik beperk die voedselgroepen tot een minimum en geef aanvullende vitaminepreparaten, maar daar ligt voor mij dan ook meteen de grens.
Natuurlijk hebben we hierover gesproken voordat ik zwanger werd. Maar zodra we het oneens raakten, kapten we het gesprek af met ‘We zien het tegen die tijd wel.’ Wij zijn nu eenmaal geen ruziemakers. Of beter gezegd: wáren. Want steeds vaker lopen de gemoederen hoog op, als het over eten gaat.
Lees ook:
5x lekkere vegetarische recepten voor kinderen >
Toen ik nog borstvoeding gaf, was het geen issue. En tot de kinderen twee waren, wilde ook ik ze liever geen vlees geven. Soms gaf ik ze wel potjesvoeding waarin ei was verwerkt, wanneer mijn man niet keek. Maar sinds Adila naar school gaat en bij vriendjes speelt, botsen mijn man en ik steeds vaker. Hij geeft onze dochters het liefst hun eigen trommeltje met verantwoorde voeding mee, en instrueert andere ouders wat ze onze kinderen wel en niet mogen geven.
Ik vind dat te ver gaan. Niet alleen vanwege de – in mijn ogen – noodzaak van dierlijke producten, maar ook omdat ik andere ouders, school en opvang niet wil opzadelen met gedoe. De kinderen worden niet ziek als ze dierlijke producten eten, het is puur een overtuiging van mijn man. Mochten de meiden zijn levensstijl willen overnemen, zodra ze oud genoeg zijn om daar kritisch over na te denken, dan is dat hun goed recht. Tot die tijd heb ik er net zoveel over te zeggen als mijn man, vind ik.
Mijn man laat het onderwerp ondertussen zodanig escaleren, dat ik bang ben dat dit binnenkort ons huwelijk kost. Als hij geen enkel compromis wil sluiten, moet ik mijn dochters dan gewoon maar stiekem wat dierlijks toeschuiven, af en toe?”
Meer dilemma’s? Volg ons op Facebook.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Bianca (31) is communicatieadviseur en woont samen met partner Pascal (35) en zoon Floris (2). Met zijn drieën vormen zij een levendig gezin waar zelden iemand stil zit óf zijn mond houdt. In haar eerlijke en herkenbare columns schrijft Bianca over hun gezellige en drukke leven, met alle chaos en liefde die daarbij hoort.
Over seks praten we liever niet op het schoolplein, maar zelfs binnen een jarenlang huwelijk blijft het vaak een taboe. Terwijl het, volgens relatietherapeuten, juist enorm veel zegt over de gezondheid van een relatie.
