‘Mijn zus kan niet omgaan met mijn drukke jongens (4), wat nu?’
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke dinsdag vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Marieke (35) woont samen met Martijn (39) en is moeder van de tweeling Jeppe en Oskar (4).
“Dolgelukkig was mijn zus toen ze – zelf drie jaar moeder van twee meisjes – tante werd van mijn kinderen. Nu was het nog leuker om samen naar de dierentuin te gaan, pannenkoeken te eten, of te knutselen voor oma, kirde ze. Mijn zus en ik zijn close en de helft van de tijd samen. Ook onze mannen zijn dik bevriend. Maar een paar jaar in het gezamenlijke moederschap verder, blijken onze kinderen minder verkikkerd op elkaar.
Lees ook
‘Mijn tante was de draagmoeder van mijn kind’ >
Jongens
De dochters van mijn zus vinden mijn zonen maar heftig. Het ís ook nogal een dosis testosteron, twee jongens van vier bij elkaar. Waar de meisjes willen knutselen, breken Jeppe en Oskar de tent af. En de eendjes voeren in het park, betekent voor mijn jongens elke boom zo hoog mogelijk beklimmen.
Ik zie de teleurstelling op de gezichten, elke keer dat we samenzijn. Niet alleen bij mijn nichtjes, maar ook bij mijn zus. Die begrijpt niet waarom ik niet harder ingrijp, wanneer mijn kinderen elkaar weer eens in de haren vliegen. Dat dat gewoon de energie is tussen jongens, gaat er bij haar niet in.
Tegelijkertijd vind ik dat ze wel wat meer zou mogen bijspringen, wanneer die energie te heftig wordt. Meisjes zijn op die leeftijd nu eenmaal een stuk rustiger en minder werk, als moeder. Ik voel me veroordeeld in mijn moederschap, maar als ik dat benoem, ontkent mijn zus dat. De frequentie van onze gezamenlijke middagen met kinderen neemt ondertussen steeds verder af. Wat nu?”
Meer afleveringen van het dilemma? Elke dinsdag komt er een nieuw verhaal op KekMama.nl. Lees hier de eerdere dilemma’s.
