Beeld: Canva
Mascha (46) is moeder van een zoon (19) die al bijna een jaar geen contact meer met haar wil. Ze heeft er veel verdriet van, maar wil haar zoon ook de ruimte geven om dingen te verwerken.
Mascha: “Ik had nooit gedacht dat ik dit ooit zou zeggen: mijn kind wil geen contact meer met mij. En ik schaam me om het te zeggen, maar ik kan ergens begrijpen waarom. Niet omdat ik een slechte moeder was, maar omdat ik niet altijd de moeder kon zijn die hij nodig had. Maar verdriet heb ik er niet minder om.
Mijn zoon is nu negentien. Het laatste appje dat ik van hem kreeg is van bijna een jaar geleden. Daarin schreef hij: ‘Ik heb rust nodig. Voorlopig wil ik geen contact.’ En sindsdien: niets. Geen bericht, geen belletje, geen verjaardagswens. Soms staar ik eindeloos naar zijn profielfoto op WhatsApp. Vraag ik me af of hij gelukkig is. Of hij nog steeds van honden houdt. Of hij me mist.
Ik heb fouten gemaakt, dat weet ik. Zijn vader en ik gingen uit elkaar toen hij elf was en ik was in die jaren erna allesbehalve stabiel. Te veel stress, te weinig geduld. Ik werkte hard, was moe en schreeuwde vaker dan ik wilde. Hij was gevoelig en trok zich terug. En ik duwde onbedoeld harder. Ik had veel verdriet van de scheiding en kon dat moeilijk een plek geven. Ik zat zo met mezelf in de knoop, dat het me niet lukte om een aanwezige moeder te zijn. Ik deed wat ik kon, maar toch werd onze relatie steeds afstandelijker.
Toen hij zestien was, ging hij steeds vaker bij zijn vader slapen. Eerst een paar dagen per week, toen werd het standaard. Ik hield mezelf voor dat het tijdelijk was. Dat hij me nodig had, maar het even niet wist. Maar hij werd stiller, afstandelijker. En ik probeerde krampachtig verbinding te maken met soms cadeautjes en soms tranen. Maar wat ik echt had moeten geven, gaf ik te laat: veiligheid en rust.
Nu is hij volwassen. En hij kiest voor zichzelf. Dat doet pijn, maar ergens ook goed. Want het betekent dat hij grenzen durft te stellen. Dat hij voor zijn eigen welzijn kiest, iets wat ik hem juist wilde leren, al had ik gehoopt dat het niet ten koste van onze band zou gaan.
Ik hoop dat we over een tijdje onze band kunnen opbouwen, herstellen van de schade die na de scheiding is ontstaan door mij. Maar nog meer hoop ik dat hij gelukkig is met of zonder mij in zijn leven. Ik zal altijd op hem wachten, maar ik dwing hem nooit. Want liefde is ook loslaten, zelfs als het je hart breekt.”
Ook Jasmijn werd na de scheiding een andere vrouw, waarvan ze nooit had verwacht dat het zou gebeuren. Lees hier haar verhaal.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Een zacht ruisend geluid op de achtergrond. Voor veel ouders is white noise vaste prik bij bedtijd. Het geluid – alsof er een föhn of stofzuiger aanstaat – zou baby’s helpen sneller in slaap te vallen en beter door te slapen. Maar een expert waarschuwt nu voor dit populaire hulpmiddel.
Beschuit met muisjes! Sabrina uit ‘Grote Gezinnen, Grote Vakanties’ is bevallen van haar tiende kind. En de naam is prachtig.
Kim Feenstra (40) neemt even een pas op de plaats. In het programma Gelukkig hebben we de foto’s nog! kijkt het model terug op haar leven, en vertelt dat een nieuwe romance er voorlopig niet in zit.
In het najaar kan de temperatuur ’s nachts flink dalen. Maar hoe weet je of je kindje het écht niet te koud heeft in bed? Twee kinderslaapcoaches delen belangrijke signalen waaraan je kunt zien dat het misschien tijd is voor een extra laagje kleding of een warme slaapzak.
Schermen zijn niet meer weg te denken uit het gezinsleven. Even een filmpje tijdens het koken, een tablet in de auto of YouTube als rustmoment. Maar steeds meer experts waarschuwen: bij jonge kinderen kan overmatige schermtijd al vroeg sporen nalaten. En opvallend genoeg is dat soms zichtbaar met een heel simpele test.
