Als ouder weet je dat het zorgen voor een kleintje veel van je vraagt. Ondertussen roept iedereen in je omgeving dat je ervan moet genieten (want, lekker cliché: ‘De tijd gaat zó snel!’), waardoor jij je schuldig voelt op de momenten dat je het moederschap even geen bal aan vindt. Daar moet volgens Prénatal verandering in komen.
wil de babywinkel laten zien dat het doodnormaal is dat het ouderschap misschien niet altijd is wat je ervan verwacht had. Kaya (32) (niet de vrouw op de foto), moeder van Isabella (4)* kan hierover meepraten.
Nieuw hoofdstuk
“Ik zag ons al helemaal lopen toen Marco en ik vijf jaar geleden onze kinderwens uitspraken: hand in hand achter de kinderwagen, genieten van de zon, onze slapende baby en ons nieuwe leven als kersvers gezin. Eén ding was zeker: na een relatie van vijftien jaar waren we allebei klaar voor een nieuw hoofdstuk in ons leven. Lang hoefden we hier niet op te wachten, want slechts drie maanden later bleek ik zwanger van onze Isabella.
Lees verder onder de advertentie
‘Het is een fase’
Het leven waar ik altijd van droomde kon nu eindelijk beginnen, dacht ik. Maar nog geen week na mijn bevalling verdween mijn geromantiseerde beeld over het ouderschap als sneeuw voor de zon. Stuwing, slapeloze nachten, gierende hormonen en die extra kilo’s: ik vond het vreselijk. En hoewel mij steeds werd gezegd dat alles een fase was, zag ik ook naarmate Isabella ouder werd dat het moederschap allesbehalve gemakkelijk is.
Zelfs nu nog, vier jaar na de bevalling, heb ik moeite met de veranderingen aan mijn lichaam. Ik vind het soms lastig dat Marco en ik minder tijd samen hebben, heb vaak het gevoel dat ik te veel ballen in de lucht moet houden en baal ervan dat ik niet eens even kan douchen zonder dat er een kleuter aan de deurhendel trekt. Begrijp me niet verkeerd, ik hou onbeschrijfelijk veel van Isabella. 90 procent van de tijd geniet ik enorm en kan me geen leven meer zonder haar voorstellen, maar een tweede kind? Dat hoeft voor mij niet.
Lees verder onder de advertentie
Basisschool
Marco daarentegen kan niet wachten om ons gezin uit te breiden; sinds Isabella’s vierde verjaardag hoor ik niets anders meer. Ik snap hem wel, want nu onze dochter naar de basisschool gaat, hebben we ineens weer tijd voor andere dingen, maar ik ben juist zo blij dat we die babytijd hebben gehad en merk dat alles steeds makkelijker wordt nu Isabella wat ouder is. Daar wil ik juist van gaan genieten.
Lees verder onder de advertentie
‘Samen komen we er wel’
Ik weet hoe groot Marco’s droom voor een tweede kindje is, maar ik heb wel besloten om eerlijk tegen hem te zijn over hoe ik het ouderschap ervaar. Hij vindt het moeilijk, begrijpelijk, maar vindt het minstens zo belangrijk dat ik mezelf niet voorbij loop. Het zal even duren voordat hij het een plekje heeft gegeven, maar samen komen we er wel.”
Help je mee om het taboe rondom de grijze wolk te doorbreken? Lees hier meer over de campagne van Prénatal en deel jouw ervaringen via social media met #eerlijkewolk, want je bent niet alleen!*De namen in dit artikel zijn gefingeerd. De echte namen zijn bij de redactie bekend.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.