‘Mijn doula maakte de bevalling dragelijker (en dít is waarom)’
Een wildvreemde vrouw die je bijstaat tijdens je zwangerschap: blogger Lara Henneman moest er niet aan denken. Tot ze – nadat haar eerste kind met een spoedkeizersnede ter wereld kwam – haar zinnen had gezet op een natuurlijke bevalling. En die extra begeleiding duidelijk goed van pas kwam.
Op Scary Mommy schrijft ze in vijf punten waarom haar doula zo belangrijk was.
Door haar kon ik de pijn verdragen
“Na mijn eerste bevalling wist ik het zeker: door die ruggenprik duurde het veel langer tot ik mocht persen. Daarom wilde ik er de tweede keer alles aan doen om de ruggenprik te vermijden. Mijn doula masseerde me, gebruikte etherische oliën, leerde me ademhalingstechnieken en gaf me verschillende handvaten om de pijn te kunnen verdragen.”
Ze was mijn emotionele steun
“Ik heb alle vertrouwen in de artsen en verpleegkundigen in het ziekenhuis – ze zullen er altijd alles aan doen om een gezonde baby en moeder te garanderen. Toch zijn ze minder bezig met je mentale toestand tijdens de bevalling, en juist daar heeft mijn doula me enorm in gesteund.”
Lees ook
Sabine werd doula: ‘Het is mijn roeping om zwangere vrouwen te helpen’ >
Ze was er voor mijn partner
“Het kan voor de niet-bevallende partner moeilijk zijn om aan te voelen hoe hij of zij ondersteuning kan bieden. Mijn man was bij me, maar wist de eerste keer niet wat hij met zichzelf aan moest. Onze doula gaf hem daarom tips en kleine taken om me te helpen. En man, wat was ik haar daar dankbaar voor.”
Ze was mijn fysieke hulp
“Van het ondersteunen bij verschillende houdingen tot het letterlijk vasthouden van mijn benen tijdens het persen: mijn doula was er.”
Ze gaf me zelfvertrouwen
Nadat de dokters onze dochter op mijn borst legde, keek de doula me, ondanks dat ze al honderden bevallingen had bijgewoond, vol trots aan. Ze feliciteerde me, verzekerde me dat ik het allemaal zelf had gedaan en haalde een heerlijk broodje voor me. Ze wachtte om zeker te weten dat alles in orde was voordat ze naar huis ging, naar haar eigen kinderen. Een paar weken later kwam ze langs en gaf ze een compliment over mijn borsten. En precies dat had ik als uitgeputte, borstvoeding gevende moeder even nodig.”
Meer persoonlijke verhalen lezen? Volg ons op Facebook >
