Maxime Meiland: ‘Ik zou mijn kinderen nooit naar een opvang brengen waar een man werkt’

Twee jaar lang twijfelde Maxime of ze voor haar boek Maxime – misbruikt, ontspoord en nu… gelukkig! ‘al die ouwe shit weer moest oprakelen’, totdat ze ineens heel sterk voelde dat ze het aankon. En dat het nodig was om zich uit te spreken. Maximes nare ervaringen in het verleden hebben namelijk veel invloed op haar moederschap, vertelt ze. Ze is zich continu bewust van mogelijk gevaar.

“Ik zou mijn dochters nooit naar een opvang brengen waar een man werkt. Dat klinkt misschien hysterisch, maar dat risico durf ik echt niet aan. Ik wantrouw mannen nou eenmaal, dus ook toen Claire voor het eerst naar de basisschool ging, vuurde ik de ene na de andere vraag op de directrice af: krijgt ze een juf of een meester, van wie krijgt ze gym? Vanbinnen weet ik best dat niet elke man fout is, maar die angst zit zo diep in mijn systeem: het lukt me niet om daar relaxter in te worden.”

“Ik zou mijn dochters nooit naar een opvang brengen waar een man werkt”

Dat de vijfjarige Claire soms ‘kusjes’ geeft aan haar beste vriendje zorgt al voor lichte paniek bij Maxime. “Ik snap dat het onschuldig is, maar tegelijkertijd denk ik: begint dat nu al? Het idee dat Claire ooit écht een vriendje krijgt… meid, ik moet er niet aan denken!”

Lees ook – Patricia over seksueel grensoverschrijdend gedrag: ‘Ineens voelde ik zijn hand in mijn zij’ >

Terug naar het normale

Gelukkig duurt dat nog wel even. Toch wil Maxime niet dat haar dochters door haar reacties angstig worden. Wat dat betreft heeft ze aan haar man Leroy een goeie. “Hij komt uit een warm, stabiel nest en kent eigenlijk geen echte ellende. Op de momenten dat ik uit de bocht vlieg, trekt hij me terug naar het normale door me eraan te herinneren dat niet elke man fout is. Hij corrigeert me. Net als mijn zus trouwens, dat is ook zo’n nuchtere.”

Meer lezen? Het hele interview met Maxime staat in Kek Mama 5, vanaf 2 mei verkrijgbaar in de winkels.