Mary Hens is 94 jaar, heeft drie kinderen, kleinkinderen en woont in een fijn appartement in Voorburg. Toch voelt ze zich elke dag alleen. ‘Mijn contacten verwateren en mijn dagen zijn stil en eenzaam.’
Mary zit vol verhalen. Bevlogen praat ze over haar jeugd in het voormalige Nederlands-Indië. Over haar jaren als onderwijzeres en over de tijd dat ze met haar man in het buitenland woonde. Inmiddels is ze veertig jaar alleen. Haar dochter woont ver weg in Limburg, haar ene zoon in Azië en de andere in Brabant. “Hij komt bijna ieder weekend langs. Maar dan hou je toch nog zes dagen over. Dat kunnen lange dagen zijn.”
Voorheen had ze veel om handen: ze werkte graag in haar bloementuin in de buurt. “Maar nu ik steeds slechter ter been ben, kan ik er niet meer heen. Het zou me ook verdriet doen om te zien dat de boel er onverzorgd bijstaat.’” Ook ging ze regelmatig uit eten met vrienden en vriendinnen. “Daar genoot ik van. Maar als je de negentig voorbij bent, vallen bijna alle leeftijdsgenoten weg. En ik ga niet in mijn eentje naar een restaurant. Dat vind ik niet gezellig.” Ze vervolgt: “Senioren van zeventig en tachtig hebben nog kaartclubjes en spelletjesavonden. Die clubjes hebben zich allang gevormd, dus die zitten niet te wachten op iemand van mijn leeftijd. Begrijpelijk, hoor. Maar daardoor verwateren mijn contacten en worden mijn dagen stil en eenzaam.”
Mary hecht aan haar mailcorrespondentie met een oude vriend in Australië en ook is ze blij met de thuiszorg, maar er gaan toch dagen voorbij dat ze niemand spreekt. Daarom is ze blij met het belletje van de Zilverlijn van het Ouderenfonds, elke donderdag. “De ene keer hebben we het over iets dat in het nieuws is, de andere keer over een boek dat ik lees. Of over dingen die ik vroeger heb meegemaakt. Ik ben een prater, dus ik vind het fijn om mijn verhaal kwijt te kunnen. Soms blijft het bij kletsen, de andere keer gaat het gesprek de diepte in en bespreken we dingen die er wezenlijk toe doen. Als ik dan na een half uurtje de telefoon neerleg, heb ik het idee dat iemand écht interesse voor me heeft gehad. Dat voelt goed.”
De VriendenLoterij en het Ouderenfonds komen in actie tegen eenzaamheid. Met de opbrengst van de VriendenLoterij PrijzenMarathon financiert het Ouderenfonds activiteiten door het hele land waarmee zij de steeds groter wordende groep eenzame ouderen de hand kan reiken. Dus speel van 17 september tot en met 31 oktober mee en help één oudere aan wekelijks sociaal contact.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
