‘Mijn zoon leert zijn juf welke boomsoorten er zijn, in plaats van andersom’

“Stroperij, illegale fietscross, gedumpt afval: bij overtredingen in het bos schrijf ik als handhaver bonnen uit. Dat levert soms discussies op, maar agressief worden mensen meestal niet. Waarschijnlijk omdat ik een vrouw ben. Ik heb wel een wapenstok en handboeien op zak, voor het geval dat. Gelukkig heb ik die pas één keer hoeven inzetten.

Ik sta mijn mannetje en voel me nooit onveilig, maar ben wel voorzichtiger sinds ik moeder ben. Zo ga ik niet meer in mijn eentje op een kampvuur met twintig jongeren af, maar schakel ik via mijn portofoon politieversterking in. Ik wil de volgende ochtend wel gewoon ontbijten met mijn kinderen.
 

Lees ook
‘Mensen zijn verrast dat ik boswachter ben, logisch: zonder make-up ga ik niet op pad' >
 

Deel van 't vak

Na mijn opleiding Bos- en Natuurbeheer kwam ik op mijn 25e terecht in een team van doorgewinterde boswachters. Allemaal mannen, dus moest ik me als jong meisje bewijzen. Toen ze zagen dat ik een trekker kon besturen en prima bomen omhakte, werd ik al snel one of the guys.

Na een paar jaar raakte ik zwanger. De mannen droegen me op handen – ha, ik mocht niet eens meer een schep vasthouden. Goed bedoeld natuurlijk, maar ik was zwanger, niet ziek. Op een dag schoot ik met mijn geweer ‘gewoon’ een ree neer, om hem na een aanrijding uit zijn lijden te verlossen. Hoort bij ’t vak, al moet ik toegeven dat dat met mijn dikke buik wel op het randje was.

Toen Gijs twee was, ben ik gestopt. Mijn man was voor zijn werk veel in het buitenland en ik besloot fulltime voorleesmoeder en knutseljuf te worden. Een mooie tijd, maar na zeven jaar ging het weer kriebelen. Ik werd een jaartje Boswachter Publiek en pakte daarna mijn oude functie weer op.

Als mijn broekzak

Mijn hart ligt in het veld. ’s Ochtends stap ik in mijn dienstauto en dan ben ik de hele dag buiten. Naast handhaver en toezichthouder ben ik wegwijzer, verkeersregelaar en vuilnisvrouw. Het bos ken ik als mijn broekzak. Mijn kinderen komen er minstens zo graag. Ze zijn allebei vegetariër en Gijs leert zijn juf welke boomsoorten er zijn, in plaats van andersom. Toch zullen ze niet in mijn voetsporen treden. Suzanne wil ambulanceverpleegkundige worden en Gijs gaat ‘voor het grote geld’. Verstandig, want hij droomt van een Audi voor de deur.”
 

Dit portret staat in Kek Mama 13-2021.

Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen!