Een bruiloft is de mooiste dag van je leven voor veel vrouwen. Helaas was dit niet het geval voor Ize, want toen haar zus expres haar dag verpestte, stortte haar hele wereld in.
Lees verder onder de advertentie
Ize: “Mijn zus Tess en ik? We zijn nooit dikke vriendinnen geweest. Het was altijd een wedstrijd: wie zag er beter uit, wie kreeg meer aandacht van mama, wie had de leukste vakantievriendjes. Je snapt het wel. Maar we respecteerden elkaar altijd wel… tot mijn bruiloft.
Lees verder onder de advertentie
Winterbruiloft met een heldere regel
Mijn man en ik zijn dol op de winter. We ontmoetten elkaar tijdens kerst, dus we vonden een winterbruiloft perfect passen. Sneeuwvlokken, warme chocolademelk en mooie lichtjes. En ja, we hadden één duidelijke regel: er mochten geen kinderen aanwezig zijn op de bruiloft. Ik wilde geen gillende of huilende kids tussen mijn geloften door. Dat gold ook voor de twee kinderen van Tess.
Lees verder onder de advertentie
Geen uitzonderingen
Toen ik Tess vertelde dat haar kids niet welkom waren, veranderde ze in een ander persoon. Ze werd zó boos dat ze me vijf dagen blokkeerde op WhatsApp. Dit was iets wat ze nooit eerder had gedaan, ondanks al onze irritaties. Ik probeerde haar uit te leggen waarom ik deze beslissing had genomen en na veel discussies en heen en weer praten, begreep ze het uiteindelijk en beloofde ze zonder haar kinderen te komen. Ik dacht: mooi, we kunnen deze dag overleven zonder kinderdrama.
Het begon allemaal erg soepel. Terwijl mijn make-up gedaan werd kwam er een vriendin naar me toe en vroeg: ‘Waarom mag Tess haar kinderen wel meenemen en ik de mijne niet?’ Ik dacht eerst dat ze een grapje maakte. Totdat ik schreeuwende kinderen hoorde in de hal.
Uit de hand gelopen ruzie
Ik ging naar haar toe – zo snel als dat kan in een trouwjurk – en vroeg waarom ze mijn regel genegeerd had. Tess zei dat het niet eerlijk was, omdat ik haar kinderen toch ‘bijna’ als mijn eigen kinderen beschouwde. Maar hallo, een regel is een regel en ze had me beloofd dat ze zonder kinderen zou komen. Ik vroeg haar om te vertrekken, maar ze weigerde. Het was alsof ze mijn keuze helemaal niet respecteerde en mij probeerde te straffen. Toen begon het geschreeuw, boos wijzen en zelfs tranen. Mijn vader zag dat de situatie uit de hand liep en besloot in te grijpen. Hij zei tegen Tess: ‘Als je niet vertrekt, verpest je de hele dag voor iedereen.’ Gelukkig luisterde ze, maar het voelde alsof mijn hele bruiloft in elkaar stortte op dat moment.
Lees verder onder de advertentie
Mis niks van Kek
Volg ons kanaal en lees als eerste nieuwe verhalen en columns
Achteraf verdriet
Na de bruiloft kreeg ik een berichtje van Tess. Ze schreef dat ze teleurgesteld in mij was en dat ik haar kinderen nooit meer mocht zien. Die woorden kwamen harder binnen dan ik ooit had verwacht. Ik hou van die kinderen alsof ze van mij zijn. Het idee dat ik ze nooit meer zou zien, brak mijn hart. Dit was het laatste wat ik wilde. Mijn bruiloft had een dag van vreugde moeten zijn, maar nu voelt het meer als een dag waarop ik niet alleen mijn geduld, maar misschien ook mijn zus en haar kinderen ben kwijtgeraakt.
Lees verder onder de advertentie
Door mijn bruiloft ben ik mijn neefje en nichtje kwijt. Dat is het meest pijnlijke van alles. Ik had nooit verwacht dat een dag die zo speciaal voor mij zou zijn, zou eindigen in zoveel verdriet.”
Als werk onverwacht roet in het ouderschap gooit, moet je soms creatief zijn. Zo ook Carolien, die last-minute een oppas moest regelen voor haar dochter Saartje. Haar vriendin Melia bood hulp aan — met als resultaat een middag die niemand snel zou vergeten.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
De zomervakantie: zes weken vol quality time, ijsjes, knutselprojecten en gezellige uitjes. In theorie. En voor sommige moeders pakt het ook vast zo uit…
Bernike (29) is getrouwd met Ruben (31) en moeder van een dochter (0). In haar columns schrijft ze scherp, geestig en met zelfspot over de realiteit van het jonge ouderschap – waarbij ze oog heeft voor het absurde in het alledaagse.