Zangeres en the Voice-finaliste Jennie Lena (38) wil best een nieuwe liefde in haar leven. Eentje die echt voor haar en Charlie (3) gaat.
Jennie zingt al haar hele leven, maar Nederland leerde haar pas echt kennen toen ze dit jaar de finale van The Voice of Holland haalde. Nu werkt ze in Los Angeles aan een album, gaat ze binnenkort naar New York voor een reeks concerten en dan is ze ook nog moeder van driejarige Charlie. “Mijn ex Mark en ik doen het echt samen als co-ouders. Toen ik zwanger werd nam ik me voor: wat er ook tussen haar vader en mij speelt, ik ga mijn kind daar nooit mee lastigvallen. Ik wil dat ze relaxed opgroeit en weet dat het goed zit tussen papa en mama.
Ik weet nog dat mijn ouders bijna gingen scheiden toen ik een jaar of tien was. Dat was zo onveilig, soms voel ik dat nog.” Jennie en Mark vinden het niet moeilijk goed contact te hebben. “Het was niet dat we elkaar iets hadden aangedaan, dat een van ons een jarenlange affaire had of zo, het was gewoon op. Hij was degene die de stekker eruit trok. Dat vond ik heavy. Zeker met zo’n jong kind – Charlie was anderhalf. Ik had het wel langer vol willen houden, terwijl ik eigenlijk ook wel wist dat het niet langer ging. Mark en ik waren uit elkaar gegroeid. Als je een kind krijgt, wordt alle shit uitvergroot. Waar we vroeger nog romantisch bij een glas wijn over het leven zaten te filosoferen, stonden we nu de boodschappenlijst aan elkaar door te blèren.”
Wereldschokkend vond ze het, een kind krijgen. Het overviel haar. “De eerste maanden na Charlies geboorte stond ik vooral in de survivalmodus.” Lachend: “Ik was zo kwaad op mijn vriendinnen, dacht: waarom hebben jullie me niks verteld? Die helse nachten! Het was zo heftig. De eerste drie weken wilde ik haar per se zelf voeden, maar dat lukte niet. Toen dacht ik: dan ga ik kolven en geef ik haar de melk in een flesje, maar met dat apparaat opzetten en schoonmaken was je al een halfuur verder en dan moest de melk nog komen. En Charlie was nog zo klein dat ze na elke vijf slokken in slaap viel. Ik was twee uur bezig met één voeding. En dan moest ze twee uur later alweer drinken. Ik was helemaal van het padje af op een gegeven moment. Raakte zo gestrest dat ik spontaan geen melk meer produceerde. En daar kreeg ik nog meer stress van. Dat ik echt dacht: aaaaaarrrrggg. Pas toen de man van het consultatiebureau zei dat borstvoeding wel leuk moest blijven, durfde ik het op te geven. Mijn vriend riep meteen: ‘Ik ga nu Nutrilon kopen.’ Ik was blij, jongen. Borstvoeding zal heel gezond zijn, dat geloof ik best, maar aan de andere kant: hoe gezond is het als de moeder helemaal kapot gaat?”
Vorige week zag Jennie een foto die twee jaar geleden is gemaakt tijdens een uitje met de familie. Haar vader staat erop. En Mark. “Twee heel belangrijke mensen die uit mijn leven zijn verdwenen. Mijn vader is weggevallen door de dood, Mark en ik zijn uit elkaar. Wat kan er in zo’n korte tijd veel veranderen. Hij woont nu samen met zijn nieuwe vriendin. Hij is een top-ex, heel coöperatief en verantwoordelijk. Een lieve man, maar het mocht helaas niet zo zijn.”
Het hele interview lees je in Kek Mama 13.
Lees hier alle BN’er interviews.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
