Floor: ‘Noah had een geheim in zijn broekzak en het kroop door het hele washok’

Laurien Bleeker

17 juli, 2025 - 10:00

Leestijd: 4 minuten

Floor* (35) is moeder van Noah (3): “Ik ben niet zo’n fan van insecten, laat ik mijn verhaal daarmee beginnen. Of het nu een spin is of een lieveheersbeestje: ik wil ze niet in mijn buurt. Buiten en in de tuin, helemaal prima. Maar in huis of nog erger, op me, daar krijg ik echt de kriebels van. Ik schrik er ook altijd van als er dan opeens een spinnetje over m’n arm loopt of een vlieg op mijn been belandt. Dan sla ik ze altijd weg, dat is gewoon mijn eerste schrikreactie.

Huisjes voor insecten

Anyway, ik heb een zoontje dat wel van insecten houdt. Ik moedig dat ook aan, want ik wil niet dat hij zo’n fobie krijgt zoals ik die heb. Dus wanneer hij met een pissebed tussen zijn kleine, dikke vingertjes voor mijn gezicht zwaait, probeer ik altijd even te glimlachen en wat aardigs te zeggen. Daarna duw ik zachtjes zijn hand de andere kant op en vraag ik hem het beestje weer in de aarde bij de rest van de familie te zetten.

Van mij heeft hij het dus niet, maar zo’n familie pissebedden, of slakken, ook favoriet bij hem, vindt hij bijster interessant. Regelmatig vraagt ‘ie om bakjes waar hij dan bloemen en blaadjes in stopt. Daarna zoekt hij wat insecten bij elkaar die daar dan mogen wonen. Meer dan eens heb ik hem moeten verzoeken om zijn insectenhuisjes buiten te laten en niet in de woonkamer neer te zetten.

Insectenvriendjes op de opvang

Op een dag haalde ik Noah op van het kinderdagverblijf. Dat is een geweldige opvang, in de natuur en met een moestuin en veel buitenplekken om te spelen. Ze hebben meerdere van die insectenhotels staan en dat zijn ook de plekken waar ik mijn zoontje altijd vind bij het ophalen. Ook die dag. Al kletsend achterop de fiets naar huis, vertelde hij honderduit over alle insectenvriendjes die hij had gemaakt.

Noah eet altijd warm op het kinderdagverblijf, dus ik kon hem meteen onder de douche zetten en naar bed brengen. Zijn kleding gooide ik op een hoopje in het washok, zorgen voor later. Na het bedritueel ben ik zelf wat gaan eten en vervolgens ging ik weer naar boven om een was te draaien. Ik opende het washok, gilde en gooide de deur weer dicht. Om vervolgens de deur weer op een kier open te doen. O-ver-al waar ik keek zaten mieren, pissebedden en zelfs een dikke naaktslak op de grond. Gatverdamme.

Mieren en pissebedden all over the place

Ik deed de deur iets verder open en zag een doosje liggen met de deksel eraf. Blaadjes lagen ernaast, inclusief die naaktslak. Naast het hoopje kleding van mijn zoontje. Je raadt het al: hij had zijn insectenvriendjes lekker mee naar huis genomen. Dat was zowel hij als zijn juf vergeten te zeggen tegen mij. Het spijt me echt, maar ik heb de stofzuiger erbij gepakt. De mieren en pissebedden heb ik opgezogen, de naaktslak heb ik met een stuk wc-papier opgepakt en buiten gezet.

Daarna heb ik in zijn andere zakken gekeken, hij had zo’n cargo broekje met van die grote zakken aan, en daar vond ik nog een doosje. Gelukkig zat het deksel er nog op. Het doosje heb ik buiten neergezet en de volgende dag vroeg ik aan Noah wat erin zat. Hij liet het me zien: een dikke kruisspin. Zo blij dat die niet ontsnapt was…

Vanaf nu check ik dus altijd zijn zakken, nog voordat hij naar binnen gaat. Of ik vraag of hij zijn insectenvriendjes in de tuin wil laten, zodat ze bij hun familie kunnen wonen. Ver weg uit mijn huis graag.”

Lees hier het persoonlijke verhaal van Maya, van wie haar bevalling een wel heel bijzondere wending kreeg.

*In verband met privacy zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bij de redactie bekend.

Ook je verhaal (anoniem) doen? Stuur een mailtje naar redactie@kekmama.nl.

Abonneer met cadeau of korting

Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!

Ga voor me-time