Beeld: Canva
Ze had zo’n zin in haar welverdiende vakantie met haar gezin. Niet te ver weg, met de auto naar de camping in Frankrijk. Karlijn had alles tot in de puntjes voorbereid en iedereen was er klaar voor. De aankomst op hun vakantiebestemming verliep ietsje anders. Ze kregen ongewenst bezoek van een nest vliegende mieren.
Wendie (39), getrouwd met Jeroen (39), moeder van Lya (8) en Jace (6): “We hadden zoveel zin in onze zomervakantie naar Frankrijk. We zouden twee weken op een camping in Normandië verblijven, in een vakantiehuisje op een kindvriendelijke plek. Met een zwembad, een leuke speeltuin en ook nog een animatieteam met allemaal leuke activiteiten voor de kinderen. Konden wij af en toe ook eventjes een bladzijde lezen of zelfs een dutje doen. Niet te ver rijden, helemaal perfect.
Ik zag mezelf al helemaal zitten voor het huisje, met een goed boek en een glas rosé terwijl de kinderen rondrenden en speelden met vakantievriendjes en -vriendinnetjes. De autoreis ging hartstikke goed en viel me alles mee. Ik had dan ook voldoende snacks voor de kinderen meegenomen en ze kregen vooraf ieder een kleurboek en een etui met stiften. Hierdoor bleef het gezeur tot een minimum. We zijn ook nog een aantal keer gestopt voor een plaspauze en even de benen strekken en ze hebben zelfs nog twee uurtjes geslapen. Natuurlijk was de achterbank na de rit een grote ravage, maar dat zouden we later wel even opruimen.
Na een hele dag rijden kwamen we eindelijk aan op onze vakantiebestemming. Nu kon de pret echt beginnen. De kinderen waren hongerig, moe en plakkerig van de reis dus ik hoopte snel de sleutel van het huisje te krijgen. De camping zag er bij aankomst… anders uit dan op de website. De receptie leek verlaten en het zag er allemaal wat smoezelig uit. Gelukkig kwam er iemand naar ons toe en dat bleek de eigenaar van de camping te zijn. We kregen de sleutels van het huisje en routebeschrijving mee en reden dan eindelijk naar onze locatie. We vonden ons huisje, wat van buiten meer een soort houten hutje leek. Binnen bleek het erg warm te zijn en het zal vol met vliegende mieren. Heel veel vliegende mieren. Van de vloer tot het aanrecht en op de bedden.
Ik stond daar met mijn twee vermoeide kinderen en een man die wanhopig mieren probeerde weg te vegen. Ik wilde huilen. Of schreeuwen. Of gewoon terug naar huis. Mijn kinderen begonnen toen ook nog te vragen om eten. Logisch na zo’n lange rit en het was ook al lang na etenstijd. Gelukkig had ik nog wat snacks in mijn tas die we buiten opgegeten hebben. Mijn man haalde ondertussen de eigenaar van de camping om het mierenhuis aan hem te laten zien. We kregen gelukkig direct een ander huisje aangeboden, zonder excuses dat wel.
Het andere huisje was inderdaad zonder mierenplaag, maar ook: bedompt, muf, met een badkamer waar schimmel het tegelwerk overnam en een matras dat kraakte bij elke ademhaling. De kinderen vonden het spannend en ‘lekker ruiken naar zwembad’ (het was gewoon schimmel), maar mijn man en ik keken elkaar aan en wisten meteen: nee, dit wordt ‘m niet.
De volgende ochtend hebben we iedereen weer in de auto gezet, de spullen hadden we niet eens uitgepakt op het hoognodige na, en zijn gewoon vertrokken. Zonder plan, zonder reservering. Ik tikte op Google Maps: ‘camping met zwembad kinderen’. En twintig kilometer verderop vonden we een kleine familiecamping, met vrolijke lampjes, een vers stokbroodje bij aankomst en een schoon, simpel huisje zonder mieren of schimmel. Daar hebben we uiteindelijk een fantastische vakantie gehad.
Onze vakantie begon niet echt zoals we bedacht hadden, maar eindigde met zon, rust, croissantjes en kinderen die niet meer naar huis wilden. En ik heb uiteindelijk toch nog op dat terras gezeten. Met een boek. En een glas rosé.”
Jolijn had ook geen vakantie zoals ze verwacht had. Zij bleek haar dochter kwijt te zijn op het enorme cruiseschip waarmee ze een reis aan het maken waren. Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Waarom jouw ‘moeilijke’ kind weleens hoogbegaafd kan zijn? Tekenen van hoogbegaafdheid zijn namelijk niet zo herkenbaar als je in eerste instantie zou denken.
Volgens opvoeddeskundige Jenny Anderson is het belangrijk om je kind te leren dat je plezier kunt blijven houden in het leren op school.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
Opvang of een gastouder voor je kind, het kan nogal een struggle zijn en daarmee dus ook ontzettend stressvol. Zo ook voor Jill. Want wat als je gewoon moet werken, maar je kunt je kinderen nergens onderbrengen?
Iedereen hoopt dat z’n kind een beetje mee kan komen in de klas, maar als het mijlenver voorloopt is dat ook weer lastig. “Ik merk dat er nog steeds een taboe rust op hoogbegaafdheid.”
Suzan en Freek kunnen niet wachten op het ouderschap en fantaseren nu al over de curling ouders die zij denken te worden voor hun zoontje.
