Anoek (34) is getrouwd met Joost (32) en moeder van Britt (3) en Sofie (1). Sinds haar eerste zwangerschap wil ze nog maar één ding: snaaien. Tot ongenoegen van haar man die haar liever aan het lijnen ziet.
Lees verder onder de advertentie
“‘Anoek wordt al dik van water.’ Mijn man Joost kan dat zo stellig zeggen dat ik het bijna zelf geloof. Het is namelijk niet waar, alleen heeft hij daar geen benul van. Bovendien zou ik dan eerst eens water moeten drinken, in plaats van latte macchiato met suiker.
Vier jaar geleden, voor ik zwanger werd van Britt, was ik nog slank. Joost vond me prachtig. Ik was nog geen dag overtijd of ik wilde maar één ding: snaaien. Ik haalde de Haribo met zakken tegelijk in huis en verslond elke avond een Magnum Dark. Na negen maanden stond de teller op +28 kilo. Joost baalde behoorlijk van mijn walvislijf, zoals hij het noemde. ‘Ach’, zei ik, ‘baby eruit, borstvoeding geven en de kilo’s vliegen eraf.’
Lees verder onder de advertentie
Zes scheppen suiker
Lang verhaal kort: na acht maanden borstvoeding liep ik nog steeds in zwangerschapsbroeken. Ik was halverwege een appelazijnkuur, toen ik weer zwanger werd. En ja hoor, ik sloop ’s nachts mijn bed weer uit om het pak hagelslag aan mijn mond te zetten en nam zes scheppen suiker in de koffie. In negen maanden kwam ik zestien kilo aan.
Lees verder onder de advertentie
Na de bevalling sloeg ik als een gek aan het lijnen. Joost was solidair en de kilo’s vlogen eraf. Maar toen ik twaalf kilo was afgevallen en daarna wekenlang bleef steken, verloor ik mijn motivatie. Ik had er gewoon geen zin meer in.
Joost denkt dat ik nog steeds aan het lijnen ben. Hij is zelf absurd sportief en gedisciplineerd en heeft een hekel aan dikke vrouwen. Hij mist de Anoek die hij sexy vond. Vorige week kocht hij nog een skinny jeans voor me. Om me te motiveren. Ik kan er net met één onderbeen in.
Lees verder onder de advertentie
Joost snapt er niets van dat ik niet afval. Wij eten koolhydraat- en vetarm. Ik kook pasta en aardappelen voor de meiden en neem zelf een salade en wat vis of kip. Wat hij niet weet is dat ik me overdag verlustig aan Oreo’s, drop en witte boterhammen met chocopasta.
Niet trots op
Het is een vicieuze cirkel: ik vind mijn lijf zo lelijk dat ik de onvrede weg eet. Ik ben er echt niet trots op dat ik mijn man voorlieg en dat ik het doorzettingsvermogen heb van een natte krant. Maar ik kan het gewoon niet langer opbrengen op komkommers te leven.”
Lees verder onder de advertentie
‘Ben je alweer zwanger?’ Deze opmerkingen kregen jullie over je postpartum lijf (en zo ga je ermee om).
Schaatskoningin Irene Schouten (32) zat eind vorig jaar nog op een roze wolk: ze werd voor het eerst moeder van haar zoontje Dirk. Samen met haar man Dirk-Jan genoot ze volop van het nieuwe gezinslevens. Maar die roze wolk sloeg al snel om in zorgen toen bleek dat Dirk kampte met gezondheidsproblemen.
Geheimen fluisteren, eindeloos knuffelen, hun mening geven (soms nogal luid): een kind laat met verrassende signalen zien dat het zich veilig voelt bij je. Wij delen er een paar.
De ene dag is je zesjarige een knuffelkont die geen moment van je zijde wijkt, de andere dag smijt ze boos de deur dicht omdat jij haar verkeerd hebt aangekeken. Herkenbaar?
Elise (36) is moeder van twee zoontjes (6 en 4) en schrijft met veel liefde korte verhalen over het moederschap en alles wat daar onverwacht bij komt kijken. Haar verhalen zijn fictief, maar vaak geïnspireerd op de wereld van ouderschap met een flinke scheut herkenning, humor en een tikkeltje overdrijving. Tegelijkertijd werkt ze aan haar […]
Elsemieke (31) is samen met T (33), moeder van twee zoontjes (4 en 2) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Want als je er zelf even niet uit komt, kan je wel wat hulp gebruiken. Deze week vraagt Romy (40) zich af: ‘Moet ik de juf aanspreken op haar actie, of leer ik mijn dochter dan dat ze overal mee weg kan komen?’