Beeld: Shutterstock
Dertig jaar lang vocht Katie Cloyd tegen haar overgewicht. Tot ze zich realiseerde dat ze daarmee niet alleen zichzelf, maar ook haar kinderen benadeelde.
‘Van mijn lichaam leren houden was een lang en moeizaam proces’, schrijft Katie in een blog. ‘Waar ik ook keek, altijd was er wel iets of iemand die me eraan herinnerde dat dun zijn de norm is.’ Ze haatte haar lichaam. Niet dat ze zich daardoor liet belemmeren, vertelt ze. ‘Ik heb me nooit door mijn gewicht laten weerhouden om een bepaald kledingstuk niet aan te trekken, of bepaalde dingen niet te doen. Maar hoe zelfverzekerd ik ook probeerde over te komen, altijd voelde ik de noodzaak mezelf op de hak te nemen om mijn gewicht, en zelfs toe te geven dat het ongezond was, terwijl ik nooit gezondheidsproblemen had.’
Goedbedoelde adviezen om iets aan haar lichaam te veranderen, hielpen niet, schrijft Katie. ‘Zoiets is een enorm moeilijk en lang proces. Zo lang wilde ik niet wachten om gelukkig te worden.’ Dus moest ze een manier vinden om zich tevreden te voelen, die niet afhing van of ze gewicht verloor of niet.
Katie realiseerde zich namelijk nog iets: de manier waarop ze naar haar lichaam keek, had ook invloed op haar moederschap. ‘Ik vergeleek mezelf steeds met anderen, om maar zeker te zijn dat ik het als moeder wél goed deed. En wat als mijn kinderen later zouden terugkijken op hun levens, en zich realiseerden dat hun jeugd er heel anders zou hebben uitgezien als hun moeder dunner was?’
Lees ook:
‘Mijn dochter (10) maakt zich druk om haar gewicht door mij’ >
Dus besloot ze twee jaar geleden de boel rigoureus om te gooien, maar níet door te lijnen. ‘In plaats daarvan vermeed ik berichten en reclames die me minderwaardig lieten voelen. Online zette ik me in om mensen zich bewust te maken van hun waarde, ongeacht hun gewicht. Hoe positiever ik naar mijn lichaam leerde kijken, hoe beter ik létterlijk in mijn vel kwam te zitten.’
En er waren meer positieve gevolgen. ‘Mijn huwelijk werd sexier. Mijn kleding werd leuker. Mijn carrière liep lekkerder.’ Allemaal simpelweg door een andere mindset, volgens Katie. En het belangrijkste: ze werd een betere moeder. ‘Doordat ik van mijn imperfecte lichaam leerde houden, leerde ik imperfectie in het algemeen te omarmen – ook in het moederschap.’
Nu pas voelt ze hoe gespannen ze altijd was geweest. ‘Mijn kinderen leren ook dat hún lichamen goed zijn zoals ze zijn – zelfs al zijn ze slank. Natuurlijk worden ze in de toekomst geconfronteerd met het algemeen geldende schoonheidsideaal, maar het fundament heb ík in elk geval al gelegd: ze leren dat elk lichaam respect verdient. Van mijn eigen lichaam houden, is het beste wat ik ooit heb gedaan voor mijn kinderen.’
Meer Kek Mama? Volg ons op Facebook.
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
Naomi (30) werkt in duurzaamheidscommunicatie bij een gemeente en is getrouwd met Youp (33). Samen zijn ze de trotse, soms oververmoeide ouders van tweeling Ties en Evi (bijna drie). Verwacht in deze column geen opvoedadviezen, maar wel veel liefde, chaos en herkenbare peuterperikelen uit het leven van een tweelingmoeder. Je kunt haar ook volgen op Instagram: […]
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
