‘Het moment dat ik weer kon rennen zal ik nooit vergeten’
Barbara Melchior-Boots (45) werkt als doktersassistente en is getrouwd met Alexander (44) en moeder van Tessa (6).
Die eet gewoon te veel, denken de meesten over iemand die erg dik is. Zo jammer vind ik dat. Bij mij heeft eten zeker een rol gespeeld, maar sinds mijn 36e weet ik ook dat ik lipoedeem heb, een vetstoornis waarbij op je armen en benen vetophopingen ontstaan. Toen ik dat te horen kreeg, was ik opgelucht: het ligt dus niet alléén aan mij dat ik zo dik ben.
Eten
Als kind was ik al stevig, maar echt zwaar werd ik in mijn puberteit. Tussen mijn ouders ontstonden spanningen en ik zocht troost in eten. Vaak stiekem, zo bewaarde ik snoep en koek in mijn bureautje. Ik ontwikkelde een eetstoornis met eetbuien en kwam gigantisch aan: rond mijn twintigste woog ik 160 kilo. Met een maagband ben ik zestig kilo kwijtgeraakt. Ook ging ik in therapie om aan mijn eetstoornis te werken en flink sporten. Dat ik van boven maat 42 kreeg, maar onder 54 bleef houden, begreep ik niet – tot de diagnose lipoedeem.
Lees ook ‘Ik durfde de sportschool niet in uit angst om aangestaard te worden' >
‘Boodschappen doen was al een opgave'
Vlak erna liet ik een liposuctie aan mijn benen doen. ‘Als ze maar niet aan je billen zitten!’ grapte mijn man. Hij vindt me prima zoals ik ben. Veel mannen, trouwens. Vroeger werd ik nagefloten op straat en kwam ik aan aandacht niets tekort. Ik heb mezelf ook altijd mooi gevonden, alleen werd ik fysiek door de lipoedeem beperkt. Mijn benen deden pijn en ik kon moeilijk lopen. Toen ik Tessa kreeg, was boodschappen doen met de kinderwagen al een opgave. Laat staan twee jaar later achter haar aanrennen. In die periode werd bij Tessa diabetes type 1 vastgesteld. Dat is de niet-erfelijke variant – een foutje van moeder natuur dus. Het geeft veel zorgen. Al zijn de zorgen of ze ooit lipoedeem krijgt groter. Dat is wél erfelijk. Ik let erop dat ze gezond eet en veel beweegt.
Onvergetelijk
Zelf heb ik nog een aantal liposucties laten doen en ben ik koolhydraatarm gaan eten, waardoor ik geen pijn meer heb en veertig kilo ben afgevallen. Nu ben ik met 115 kilo nog steeds een volle vrouw, maar wel gezonder. Én de energieke moeder die ik wil zijn. Vorig jaar leerde Tessa fietsen en riep ze: ‘Mama, je rent!’ Had ik niet eens door, het ging automatisch. Maar húílen, toen ik het besefte. Dat moment vergeet ik nooit meer.
Meer Kek Mama? Volg ons op Facebook.
