Bron: Getty
Wat als je ontdekt dat het kindje dat je liefdevol in je armen wiegt genetisch niet van jou is? Dit overkwam twee koppels in Californië, nadat hun IVF-kliniek een gruwelijke fout had gemaakt: ze hadden elkaars embryo’s ingebracht gekregen.
Stel je voor: je beseft plotseling dat de baby die je gebaard hebt, die je liefdevol gevoed en gedragen hebt, genetisch gezien niet jouw baby is. Tegelijkertijd besef je dan ook: mijn eigen eigen baby groeit ergens anders in een ander gezin op. De chaos is compleet. Het klinkt als een slechte film, maar het is de realiteit voor twee gezinnen in Californië, die hun verhaal doen in The New York Times Magazine.
Daphna en Alexander Cardinale, ouders van baby May, waren dolgelukkig met hun kindje, maar hadden ook een onrustig gevoel. May leek in niets op hen of hun oudere dochter, Olivia. Een DNA-test bevestigde hun ergste nachtmerrie: May was niet hun kind. Tegelijkertijd groeide hun eigen dochter, Zoë, op bij een ander gezin dat dezelfde schok doormaakte.
De koppels besloten elkaar te ontmoeten en na intensieve gesprekken maakten ze een hartverscheurende beslissing: de meisjes moesten worden “geruild”. Ondanks de emotionele band die beide ouders met hun baby’s – en andersom – hadden opgebouwd, vonden ze dat de meisjes het recht hadden om bij hun biologische ouders op te groeien.
De overgang verliep voorzichtig, met bezoekjes en overnachtingen om de meisjes te laten wennen. Maar de pijn was voelbaar. Daphna huilde ’s nachts om het verlies van May, terwijl Annie, de biologische moeder van May, worstelde om zich volledig verbonden te voelen met het kindje dat ze nu opvoedde.
Na verloop van tijd ontstond er iets moois: een gezamenlijke familie. De meisjes zien elkaar als zussen, vieren verjaardagen samen en de ouders wisselen opvoedtips uit alsof ze één groot gezin zijn. Ze besloten zelfs de feestdagen samen door te brengen, hun kerstbomen overladen met cadeaus, als een manier om de schade en het schuldgevoel te verzachten.
Hoewel het leven doorgaat, blijven de emoties complex. De ouders balanceren tussen schuldgevoel en vreugde, terwijl ze hun dochters, nu 5 jaar oud, proberen te helpen begrijpen wat er is gebeurd. Zoals Daphna stelt, is het geen “happy ending”. Het is wel het best mogelijke einde voor alle betrokkenen.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Bianca (31) is communicatieadviseur en woont samen met partner Pascal (35) en zoon Floris (2). Met zijn drieën vormen zij een levendig gezin waar zelden iemand stil zit óf zijn mond houdt. In haar eerlijke en herkenbare columns schrijft Bianca over hun gezellige en drukke leven, met alle chaos en liefde die daarbij hoort.
Over seks praten we liever niet op het schoolplein, maar zelfs binnen een jarenlang huwelijk blijft het vaak een taboe. Terwijl het, volgens relatietherapeuten, juist enorm veel zegt over de gezondheid van een relatie.
