Beeld: Unsplash
De zwangerschapsboeken vertellen niet alles. Dat de tweede nacht met je baby en heel veel daarop volgende dagen vaak marathonsessies borstvoeden zijn, bijvoorbeeld. Moeder Rachel McKenny weet er alles van.
Dat de melkproductie nog niet op gang is en je baby elke seconde aangelegd wil worden. En jou dus honderd keer per nacht wakker maakt. En je dan met van die grote puppy-ogen aankijkt. ‘Moeders zeggen altijd dat je de pijn van een bevalling weer vergeet zodra je kind er eenmaal is, maar hetzelfde geldt voor de pijn van clustervoeden’, schrijft ze op ScaryMommy – typend met haar inmiddels vier weken oude, derde baby aan de borst.
‘Ik was het echt weer vergeten, zo’n pasgeboren baby die uren achter elkaar bij je wil drinken’, bekent Rachel. ‘Die, net wanneer hij eindelijk in slaap lijkt te vallen, weer wakker schrikt en méér wil. En nóg meer. Eindeloos. Er valt niet tegenop te Netflixen of internetten – of tegenop te smeren met verzachtende tepelcrème, trouwens.’
Deze keer was ze er klaar mee. ‘Hartstikke goed dat ziekenhuizen je met je baby laten slapen, om de borstvoeding op gang te brengen. Maar elke keer wanneer ik mijn zoon aanlegde, kreeg ik ook nog naweeën. Na vier uur clustervoeden in de tweede nacht, heb ik de verpleging uitgeput gevraagd om hem anderhalf uur mee te nemen, zodat ik heel even kon slapen.’
Een gouden greep, zegt ze. Want nu haar zoon vier weken oud is, zijn die zogenoemde regeldagen opnieuw aangebroken. ‘Elke avond deze week hebben we uren aan elkaar vast gekoppeld doorgebracht. Ik voed tijdens het avond eten, terwijl ik mijn andere kinderen voorlees, wanneer zij slapen en wanneer ik zelf naar bed wil, maar er geen verpleging meer aanwezig is om mijn kind héél even van me over te nemen (al brengt mijn man me wel heel lief een ijsje en wat water).’
Lees ook
Moeder is borstvoeding geven zat: haar foto zorgt voor duizenden reacties >
Clustervoeden is frustrerend. Het maakt je onzeker of je wel in staat bent je kind te voeden en of je zijn hongersignalen wel goed leest, vindt Rachel. ‘Het lijkt wel alsof de hele wereld alleen nog maar om borstvoeden draait: er zit niks anders op dan helemaal terug te gaan naar de primitieve basis: eten geven en dichtbij je kind zijn.’
Ze vervolgt: ‘Geniet van alle tijd die je nu hebt om met je kind te knuffelen, zeggen mensen dan. Terwijl veel van ons juist snakken naar íets minder knuffeltijd.’ Voel je niet schuldig om de tijd voor jezelf te vragen, vindt ze: ‘Je bent meer dan borst en huidcontact.’
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Met pijn in haar hart moet Janneke Jelies afscheid nemen van oudste dochter Jennie, die haar plek onder de Spaanse zon niet kan vinden.
Als haar dochter model wil worden, denkt Malou een buitenkansje te hebben als een bekende van de tennisclub aanbiedt om voor een prikkie foto’s te maken. Maar wat aantreft in de ‘studio’ van ‘de fotograaf’ tart elke verwachting…
Drie leuke zonen, een huis aan de Loosdrechtse Plassen en allebei een goedlopende carrière: het leven van Kim Kötter en Jaap Reesema lijkt het perfecte plaatje. “Mensen zien alleen dat alles klopt, maar dat is omdat wij keihard werken.”
Het zou een magische vakantie op een Disney-cruiseschip op zee worden. Een cruise vol glitters, Mickey Mouse en zonsondergangen. Maar voor één gezin werd het een moment om nooit te vergeten. En niet om de reden die ze hadden gehoopt.
Speelafspraakjes zijn meestal onschuldig. Een uurtje ravotten, wat drinken en een koekje erbij. Soms blijft het gezellig, soms moeten ze ineens naar huis omdat iemand moe of chagrijnig is. Maar je verwacht nooit dat je kind tijdens zo’n middag een Tikkie van honderden euro’s meeneemt.
In de nieuwste aflevering van Jelies & Gnodde: Grote Gezinnen Emigreren zien we hoe vader Johan Jelies zijn dochter Albertine eindelijk haar langgekoesterde droom vervult: een eigen puppy.
