Sara van Gorp is moeder van zoons Ko (9) en Toon (4) en hoofdredacteur van Kek Mama.
Lees verder onder de advertentie
Ko was net twee toen we een half jaar in Californië woonden. Er was non-stop tijd om met hem alleen rond te darren aan de oceaan, door San Diego/Las Vegas/Los Angeles te dwalen en de woestijn te ontdekken. Pas jaren later werd Toon geboren. En begon het genieten van twee kroelende broertjes. Maar ook begon het verdelen van aandacht. En van nauwelijks één-op-één tijd. Helemaal nu Ko en Toon de helft van de tijd bij mij zijn, is het een zeldzaamheid dat ze niet samen zijn.
Maar laatst was Toon een nachtje uit logeren bij z’n vriendje Oscar. Terwijl er in de logeer-app steeds foto’s en filmpjes binnenkwamen van twee uitzinnig blije guppen, wisten Ko en ik van gekkigheid amper wat we nou eens zouden doen. Het werd een feestprogramma van bokshandschoenen kopen én op elkaar uittesten. Thuis samen chillen op de bank. Naar Tuschinski, de mooiste bioscoop van Amsterdam. Rondzwerven door de stad met chocola en gekke kunstwerken. Voor het eerst yahtzeeën. En de volgende ochtend ontbijten in een hotel (zonder er te slapen, echt een aanrader). Met en passant wat fijne gesprekjes over school, vrienden en het leven.
Lees verder onder de advertentie
Dat moesten we maar eens vaker doen. En als Toon straks hetzelfde zwemregime heeft als Ko vroeger, dan gaat dat lukken. Bij zo’n turbocursus wordt er namelijk twee uur lang gezwommen. Vroeger werkte ik dan m’n mail weg in het zwembadcafé of deed ik de weekboodschappen in de supermarkt verderop. Maar nu wordt het yahtzee en kletsen met Ko. Nou nog een sportcluppie voor Ko vinden. Dan kan Toon ook eens zonder onderbreking z’n eindeloze fantasieverhalen kwijt en bouwen we à deux duplo alsof er geen morgen is.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Ouderschap is prachtig, maar soms ook doodvermoeiend. Gelukkig kunnen we leren van hoe ze het in Mozambique, Brazilië, Singapore en Maleisië aanpakken. Daar draait opvoeden minder om alles alleen doen en meer om samen dragen. En dat maakt het niet alleen lichter, maar ook leuker.