Sara van Gorp is moeder van zoons Ko (9) en Toon (4) en hoofdredacteur van Kek Mama.
De eerste schoolweken veranderde Ko soms ineens van het opgewekt jochie dat hij altijd was in een furieus ventje dat niks meer wilde en gewoon op de grond bleef gillen. Het is maar een keer of twee gebeurd maar indruk maakte het. Zo’n eerste schooltijd, het hakt erin. In elk geval bij mij, amai.
Dus bij Toon was alles meteen in stelling: de eerste twee maanden sowieso geen opvang. En af en toe een dag thuishouden danwel eerder ophalen. Geen overbodige luxe. Toon lag dan wel niet op de grond te gillen: hij viel geregeld in de klas in slaap. Gelukkig heeft hij een dijk van een lieve juf (duizend jaar ervaring, ogen in haar achterhoofd en een uitstekend gevoel voor humor) die precies kon vertellen wanneer de junior beter even thuis kon blijven. En die ook liet weten toen dat niet meer nodig was. Want: Toon was geland. Met zijn handen in z’n zakken banjert hij relaxed het klaslokaal in. Meld zichzelf aan op het digibord en pakt z’n stoeltje voor de kring.
Lees ook
Editorial Sara: ‘Nu moet ik ook twee jongetjesagenda’s bijhouden’ >
Ik moest intussen net zo hard wennen. Want het hele voor-het-eerst-naar-school hadden we met Ko dan al wel gehad, maar met de verhuizing was er ook een nieuwe school. Dus toog ik in de eerste weken naar een jubileumfeest voor ouders. In m’n eentje want ik kende nog geen kip. En nou ben ik op m’n achttiende in Berlijn gaan wonen, ging ik in m’n uppie naar salsa-tenten en heb ik sowieso geen aanleg voor muurbloem zijn maar het was toch, tja, spannend.
Gelukkig was daar die ene heel leuke moeder (die ook nog een grandioos kleding-annex-koffie-zaakje blijkt te hebben) die me meteen welkom liet voelen. En was het uiteindelijk jammer dat ik al vroeg de oppas moest aflossen, anders had ik nog langer staan dansen. Kortom: ik ben ook geland.
In Kek Mama 03-2019 lees je het geestige verhaal over het eerste halfjaar op school met wennen aan klassenapps, rangordes voor hulpmoeders en een timide zoon die ineens blijkt te kunnen vloeken. Het nummer koop je hier.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Je kind is je dierbaarste bezit en je wilt ten alle tijden dat je kind veilig is, ook als ze niet bij jou is. Met een dubbel gevoel liet Margje haar dochter logeren bij een vriendinnetje. Had ze maar naar haar gevoel geluisterd.
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
Weet je nog hoe je als baby voor het eerst in bad ging, of dat moment waarop je je moeder voor het eerst herkende? Waarschijnlijk niet. We kunnen ons niets herinneren van onze eerste levensjaren en dat leek altijd logisch, want ons brein zou toen simpelweg nog niet klaar zijn om herinneringen op te slaan.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Want niet elke stiefmoeder is een boze heks met een appel… Stiefmoeders hebben het vaak zwaar te verduren. Bedankt, Disney – met je stiefmoeders die óf in spiegels praten óf gifappels brouwen. Want eerlijk is eerlijk, in het echte leven bestaan er ook héél veel geweldige stiefmoeders.
Je baby begint te huilen en je vraagt je af: moet je meteen reageren, even wachten of laat je jouw kleintje zelf leren kalmeren? De ene ouder zweert bij direct oppakken, de ander bij gelooft dat het beter is om de baby even te laten huilen. En alsof dat nog niet verwarrend genoeg is, zeggen […]
