Joya: ‘Mijn dochter (1.5) heeft haar oma slechts een keer gezien’

“Sinds mijn vroegste herinneringen, is de band met mijn moeder complex en hobbelig. Het voelde alsof de rollen omgedraaid waren – ik, als een kleine volwassene, en zij, als het kind waar ik voor zorgde.

Snel zelfstandig

Dit dwong me al op jonge leeftijd om zelfstandig te worden. Op mijn tweejarige leeftijd bereidde ik me al zonder hulp voor op de dag: opstaan, douchen, mezelf aankleden, boterhammen smeren – ik deed het allemaal . Maar dit patroon strekte zich tijdens mijn puberteit uit naar ons emotionele leven. Wanneer we ruzie hadden, zag ik mijn moeder soms naar haar vriendinnen vertrekken, omdat het haar te veel werd. Ze vermeed de spanning thuis door bij vriendjes te blijven slapen. Ondanks alles stond ik altijd klaar om haar te steunen, zelfs als ze liefdesverdriet had.

Alles veranderde

Als kind sta je er niet bij stil dat dit niet normaal is. Je moeder is je moeder, van wie je onvoorwaardelijk houdt. Maar toen ik op mijn twintigste het huis verliet, veranderde alles. We namen afstand van elkaar, hadden nauwelijks nog contact. Totdat mijn opa, die voor zowel mijn moeder als mijzelf veel betekende, twee jaar later overleed. Zijn dood bracht mijn moeder in een depressie, waardoor ze niet meer voor zichzelf kon zorgen. Met de gedachte dat mijn opa nooit had gewild dat mijn moeder en ik elkaar uit het oog zouden verliezen, gaf ik mijn eigen huis op en trok bij haar in om voor haar te zorgen.

Hij opende mijn ogen

Onze band versterkte en samen beleefden we mooie momenten, van uit eten gaan tot weekendjes weg, van pretparkbezoeken tot vakanties. En toen, weer twee jaar later, werd ik verliefd. Mijn inmiddels man begreep en respecteerde de sterke band die ik met mijn moeder had opgebouwd. Hij moedigde zelfs onze gezamenlijke uitjes en vakanties aan. Maar na verloop van tijd herkende hij een patroon en liet me beseffen dat alle initiatieven van mijn kant kwamen. Ik was degene die haar troostte bij het gemis van haar vader, mijn opa. Ik was degene die alle uitstapjes voorstelde en regelde, zelfs haar verjaardag vormgaf, terwijl ik niet eens een verjaardagscadeau kreeg van mijn moeder. Zijn eerlijkheid opende mijn ogen, en ik nam afstand van mijn moeder in de hoop dat zij de hare zou openen.

Leugens

Het begon met kleine gebaren, subtiele pogingen van mijn moeder om weer dichter bij ons te komen. Verrassend genoeg organiseerde ze zelfs een housewarmingfeest voor ons toen we gingen samenwonen, met al onze familieleden, in een poging om de banden te versterken. Maar er waren tekenen dat er iets niet klopte. Mijn neef, die meer als een broer voelt, vertelde me dat mijn moeder beweerde dat Kevin, mijn man, de reden was waarom ons contact was verwaterd en zij nu zoveel moeite moest doen om mij te bereiken. De confrontatie met mijn moeder onthulde de leugens die ze had verspreid, maar ze maakte geen enkele moeite om het goed te maken. Ik nam opnieuw afstand, tot ik zwanger werd en naar haar toe ging voor steun.

Behoefte aan moederlijke steun

Maar mijn behoefte aan moederlijke steun bleef onvervuld toen ze keer op keer afwezig was bij belangrijke momenten tijdens mijn zwangerschap. Zo kwam ze niet opdagen bij belangrijke afspraken met de verloskundige, waarvoor ik haar had uitgenodigd. Ze stond niet voor mijn deur toen ik haar smeekte langs te komen nadat ik op mijn buik was gevallen en in paniek was. Ze ‘vergat’ mijn babyshower en kon niet naar het ziekenhuis komen toen onze dochter anderhalve maand te vroeg werd geboren en we in het ziekenhuis verbleven. De reden? Ze had geen geld voor een taxi.

Er gebeurde niets

Als de geboorte van haar kleinkind geen reden was om ons te bezoeken, hoefde dit van mij ook niet meer. Ik verbrak al het contact. Via mijn neef wist ik dat ze me miste, vaak huilend bij familieleden aanklopte die haar adviseerde om het goed te maken met mij, maar het bleef stil. Het deed pijn, vooral tijdens familiegelegenheden, zoals verjaardagen en kerstmis, die ik vermeed die om mijn moeder te ontwijken. Kevin zag mijn verdriet, stelde voor om het toch een keer te proberen. Het was immers ook mijn familie. Dus gingen we naar de verjaardag van mijn oom, vlak voor Rosa één werd. 

Slechts een keer

Mijn moeder en ik deden alsof er niets aan de hand was, groetten elkaar met een knuffel en een zoen. Ze probeerde de hele middag Rosa’s aandacht te trekken, maar Rosa moest niet veel hebben van ‘die vreemde vrouw’. Ergens vond ik dit zielig, dus nodige ik mijn moeder bij ons thuis uit om een middag met Rosa te spelen, in haar eigen vertrouwde omgeving. Vlak voor de afspraak belde ze af. 

Inmiddels is Rosa anderhalf, en heeft zij haar oma van moederskant slechts een keer gezien. Ik kan er niet om rouwen, het scheelt mij veel verspilde energie en stress die ik liever omzet in tijd met mijn gezin. Wat Rosa betreft: zij weet niet beter dan dat ze één oma heeft, en die oma telt voor 10.”

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.