Tussen wel en wee: ”De pijn vergeet je zo,’ zei de verloskundige… echt niet!’
Beeld: Getty Images
Het maken van een baby is meestal toch nét iets gezelliger dan het op de wereld zetten ervan. Iedere week deelt een moeder haar wel en wee van de bevalling. Deze week: Tara.
Leeftijd: 28
Waar: Thuis
Hoeveel weken: Veertig, precies op de uitgerekende datum!
Kleur muisjes: roze
Cijfer: 7
Van weeën tot persen: twee uur
Wat ik nooit meer vergeet… “Is hoe belachelijk snel het allemaal ging. Ik had mijn vader en broertje uitgenodigd voor het avondeten toen het begon. Zij zaten beneden nog te wachten op hun hamburger, terwijl een verdieping daarboven mijn kind er al bijna uitkwam. Mijn vriend kreeg ze nog nét op tijd de deur uitgebonjourd. De verloskundige was nog net op tijd, maar de dame van de kraamzorg stond pas voor de deur toen mijn dochter er al was.”
Wat ik direct zou willen vergeten… “Is hoe belachelijk intens ik het vond. De weeënstorm was zo heftig en het beeld van mijn placenta zou ik ook graag van mijn netvlies af willen. Dat ding was aan flarden! De verloskundige zei nog: ‘Dit ben je allemaal zo weer vergeten. Echt waar, want anders zou niemand een tweede kind willen’. Nou, ik herinner het me een jaar later nog, ieder pijnlijk detail.”
Tijdens de weeën… “Heb ik mijn partner en dus ook vader en broertje heel duidelijk gemaakt dat ze blij moesten zijn dat ze mannen zijn. En daar sta ik nog steeds helemaal achter.”
Het viel me tegen dat… “Het totaal niet volgens plan ging. Ik wilde in het ziekenhuis bevallen in een bad. Dat leek me de ultieme zenbevalling in zo’n bevalbad, maar dan wel met de medische hulp- en pijnbestrijding dichtbij. Ik kreeg niets van dat alles, want door die weeënstorm was er geen tijd meer voor ziekenhuizen of baden. Niks geen zen, niks geen pijnbestrijding. Dat had ik me wel even anders bedacht.”
Het viel me mee… “Dat ze zo ontzettend snel kwam. Ik was er op deze manier – even bot gezegd – lekker snel vanaf en was al thuis. Dat maakte mijn niet-volgens-plan-bevalling met helse pijnen ergens ook weer best prima.”
Wat ik méteen moest hebben… “Was een belachelijk grote schaal sushi die meteen de volgende dag werd bezorgd! Heerlijk!”
Het herstel… “Ging wel weer volgens het boekje, al vond ik het best pittig. Dat hele lichamelijke aspect vond ik in de kraamtijd vies tegenvallen: plassen met hechtingen (au!), kapot zijn, maar niet kunnen slapen, niet kunnen zitten, stuwing, zere tepels… Het hoort er allemaal bij, maar ik vond het dikke ellende.”
Aan mijn spijkerbroek… “Moest ik niet denken. Al helemaal niet toen ik nog met matrassen van kraamverbanden mijn onderbroek rondliep. Daarbij had ik wel iets anders aan mijn hoofd dan weer in mijn spijkerbroek passen. Vind dat we daar als vrouwen ook niet zo spastisch over moeten doen. Je hebt net een fantastische prestatie geleverd, al loop je daarna een jaar in een tent?! Give yourself a break!”
Een huis vol… “Gaat nooit gebeuren. Ik hoop nog altijd dat de verloskundige gelijk krijgt dat ik de pijn een dag toch echt ben vergeten. Voor een eventuele tweede moet ik echt de motivatie zien te vinden hier nog een keer doorheen te gaan. Moet er nu niet aan denken.”
Lees ook – ‘Omdat hij honger kreeg, moest ik persen tussen de drijvende koekstukjes’>
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
