Lis over zwangerschapscravings: ‘Ik ben vegetariër en had bizar veel zin in biefstuk’
Schrijfsters Lisette Jonkman en Susan Muskee spreken elkaar elke dag over van alles en nog wat, maar er is één onderwerp waar ze nooit over uitgepraat raken: het moederschap. Lisette is moeder van Felix (2) en Elodie (1), en Susan is afgelopen maart bevallen van dochter Noortje. Maandelijks bespreken ze alles wat met jong moederschap te maken heeft: van tsjernobylluiers tot terrornachten en van zwangerschapskwaaltjes tot zwamadviezen (die wel heel goed bedoeld zijn).
Lieve Suus,
Ik weet nog dat ik dacht: oké, geen probleem dat ik geen koffie mag in mijn zwangerschap. Dan ga ik gewoon heel veel thee drinken. Mocht mijn leven ooit verfilmd worden, dan is dit het moment waarop de voice-over zegt: ‘Lis wist nog niet dat ze het grootste deel van haar zwangerschap thee echt supersmerig zou vinden.’
Nee, vruchtensap was where it was at voor mij. Ik kon mijn dag niet beginnen zonder die frisse combinatie van zoet en zuur. Het liefst had ik perzik-sinaasappel, dat was het allerlekkerste op de hele wereld. Godennectar! Ik schaam me ook niet om te bekennen dat ik weleens voor de koelkast heb staan janken omdat het vruchtensap op was. ‘Dan neem je toch limonade, als je iets zoets wilt?’ vroeg mijn man verbijsterd, waarop ik hem hortend en stotend toehuilde dat dat gewoo-ho-hooon niet het-zèh-hèh-hèlfde wahhas.
Een vriendin van mij was tijdens haar zwangerschappen plotseling helemaal into Oud-Hollandsch voedsel. Raapstelen, spitskool, schorseneren: ze ging bijna kwijlen wanneer ze erover praatte. Zelf had ik tijdens mijn beide zwangerschappen vanaf ongeveer de helft van het tweede trimester bizar veel zin in biefstuk. En dan zo’n bijna niet gebakken, bloederig exemplaar, welteverstaan. Fun fact 1: je mag geen rauw vlees tijdens je zwangerschap. Fun fact 2: ik ben vegetariër. Uiteindelijk werd de hang naar een net-gestorven stukje koe dusdanig allesoverweldigend, dat ik mezelf beloofde dat ik na de bevalling voor één keer een biefstuk mocht eten. En raad eens waar ik totaal niet meer aan moest denken toen het kind het pand eindelijk had verlaten…?
Ik meen me nog een appje van jou te herinneren uit het begin van je tweede trimester waarin je bekende plotseling helemaal fan van Sprite te zijn. Hoe is het afgelopen met je cravings? Zijn er nog gekke bijgekomen? Krijtjes? Boomschors? Lantaarnpalen likken?
Liefs,
Lis
Lees ook – Van loempia’s met roomijs tot kersen in mayonaise: dit zijn jullie zwangerschapscravings
Lieve Lis,
Mijn hémel, die cravings! Nadat ik het eerste trimester had overleefd op vooral water en cream crackers, was ik er heilig van overtuigd dat ik ze niet had. En toen begon het tweede trimester. Augurken, zure matten, meloen, mandarijnen en inderdaad VRUCHTENSAP. Wat is het toch met vruchtensap? Bij mij was het specifiek de CoolBest 70/30 Mango. Het had me op een gegeven moment niet eens meer verbaasd als Noortje geboren zou worden met een mango als hoofd (niet het geval, gelukkig).
Sommige cravings waren van tijdelijke aard (zure matten bijvoorbeeld), sommige bleven mijn hele zwangerschap lang (zoals die mandarijnen). Maar waar ik het allermeest zin in had? Drop. Zoete drop, zoute drop, het maakte me eigenlijk niet uit. Drop was het summum. De beste uitvinding van de mens sinds het vuur. Ik ben altijd al een dropliefhebber geweest, maar nu droomde ik er zelfs over. Alleen… dat at ik dus niet.
Nu hoor ik je denken: maar je mag toch wel drop tijdens je zwangerschap? Klopt, maarrrr aangezien Google tijdens de zwangerschap je beste vriend (en grootste vijand) is, leek het me beter om het voor de zekerheid even op te zoeken. Eerste hit: ‘Tijdens je zwangerschap mag je gerust af en toe drop eten. Het is echter wel aan te raden niet meer dan drie dropjes per dag te eten.’
Het was één uur ‘s nachts toen ik dit opzocht en ik heb nog net niet mijn man wakker gekakeld van het lachen. Drie dropjes? Per dag? HAHAHA. Is er íémand in de zaal die het wel bij drie dropjes kan houden? Ik draag je per direct aan voor een Nobelprijs voor de zelfdiscipline. Echt, mij niet bellen, hoor. En zeker niet tijdens mijn zwangerschap, want naarmate het tweede trimester overging in het derde, groeide mijn maag volgens mij net zo hard als mijn baarmoeder. Ik was zo’n prullenbak met een sensor, maar dan zo’n krakkemikkige die de hele tijd open blijft staan. Alles ging erin. Uit zelfbescherming heb ik bepaalde dingen geregeld maar niet in huis gehaald, waaronder dus drop. Want: is het er, dan eet ik het. Is het er niet, dan denk ik er zo’n drie miljard keer per dag aan, maar dan eet ik het tenminste niet!
In tegenstelling tot jouw biefstukverlangen, is mijn hang naar drop nooit meer weggegaan. Dus daar zat ik bij thuiskomst uit het ziekenhuis: een wolk van een baby in mijn armen en een welverdiende zak drop naast me. Ik geloof niet dat ik ooit zo gelukkig ben geweest.
Liefs,
Suus
Lees meer van Lis en Suus:
Lis: ‘Soms schaamteloos, maar meestal een beetje geniepig’
Suus: ‘Mijn eerste trimester was een eindeloze beroerdheidsmarathon’
Suus: ‘Nee, eigenlijk niet, maar de condooms waren op’
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.