Omdat haar moeder werkte, moesten Katie Bingham-Smith en haar zussen zichzelf vroeger zien te vermaken. ‘Dat klinkt alsof we werden verwaarloosd, maar als je het mij vraagt had ik geen betere jeugd kunnen hebben.’
Lees verder onder de advertentie
‘In de jaren ’80 en ’90 waren er geen telefoons om ons af te leiden. Zomerkamp was niet belangrijk. We hadden elkaars onverdeelde aandacht. Mijn moeder werkte, mijn zussen en ik vermaakten onszelf’, vertelt Katie.
Lees verder onder de advertentie
Dat betekende uren buitenspelen, herinnert ze zich. ‘Het was een avontuur om naar het huis van een vriendje te lopen aan de andere kant van het dorp. Mijn moeder was niet bang om ons te laten gaan – ze vroeg waar we heengingen, zei dat we bij elkaar moesten blijven en dat we op een bepaald tijdstip terug moesten zijn.’
Vrijheid versus regels
Het was een andere tijd dan nu, waarin kinderen vaak binnen zitten, zichzelf moeilijker kunnen vermaken en het grootste deel van de tijd in de gaten worden gehouden door hun ouders. ‘Het klinkt daardoor alsof wij destijds werden verwaarloosd’, zegt Katie, ‘maar dat was zeker niet het geval. We hadden gewoon veel vrijheden.’
Tegelijkertijd waren er ook regels, zegt ze. ‘Zo moesten we op tijd naar bed en waren er genoeg klusjes in huis waarvan verwacht werd dat wij ze deden.’
Lees verder onder de advertentie
Minder veroordeeld
Katie herinnert haar jeugd als een heerlijke tijd. Ze had het als geen goud anders willen ervaren. ‘Mijn moeder was er niet om ons de hele tijd te vermaken – maar dat was prima. Je had moeders die werkten, zoals de mijne, en moeders die niet werkten, maar zij werden niet gezien als ‘teams’. Je werd als ouder veel minder veroordeeld. Dat je je kind niet de hele tijd zag, was geen enkel probleem. Iedereen in de buurt was op de hoogte van de kinderen en wat ze aan het doen waren. Iedereen zorgde voor elkaar.’
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.